آموزشﻫﺎئی ازمراسم 16 آذر امسال
امسال نیز 16 آذر، روز پیکارمتحد دانشجویان علیه استبداد و امپریالیسم علیرغم حضور گستردۀ نیروهای انتظامی و فضای سرکوب و اختناق و حضور باندهای بسیجی ودهﻫﺎ گروهﻫﺎﻯ مشکوک و شبه فاشسیت حامی رژیم جمهوری اسلامی با موفقیت برگزارگردید. قرار بر این بود که علی خامنهﺍﻯ رهبر جمهوری اسلامی با برنامهﺍﻯ از پیش تدارک دیده شده، به دانشگاه تهران آمده وبا بسیج نیروهای پاسدار نظام و قرق کردن دانشگاه این سنگر آزادیخواهی و این روز تاریخی که مظهر مبارزۀ ضد استبدادی و ضد امپریالیستی است را تحت کنترل خویش گیرد. لیکن انصراف علی خامنهﺍﻯ و لغو سخنرانی وی درصحن دانشگاه چیزی جز نشان ازترس و وحشت رژیم از دانشجویان مبارز نبوده است. رژیم به خوبی آگاهست که نه تنها درمیان خیل عظیم تودۀ دانشجو پایگاهی ندارد بلکه برعکس مورد تنفر عموم دانشجویان نیز میباشد. دانشجویان پس ماندۀ بسیجی و مزدور، نیروئی درمقابل موج عظیم دختران و پسران دانشجو درسراسر ایران نیستند. صدای مرگ بر دیکتاتور و مرگ بر احمدی نژاد، عامل تبعیض و فساد ، سید علی پینوشه ، ایران شیلی نمیشه ، زندانی سیاسی آزاد باید گردد، تفکیک جنسیتی ملغی باید گردد، آزادی بیان و عقیده، آزادی پوشش و... که در صحن دانشگاه طنین انداخت بازتابی از تنفر عمومی مردم نسبت به رژیم جمهوری اسلامی است که توسط هزاران دانشجو دردانشگاه تهران فریاد زده شد. دردانشگاهﻫﺎﻯ شیراز و بابل و چند شهر دیگر نیز دانشجویان با فریاد مرگ بردیکتاتور و دانشجو می میرد، ذلت نمی پذیرد.... و دهﻫﺎ شعار دمکراتیک دیگر خشم و نفرت خود را از رژیم ارتجاعی و تاریک اندیش جمهوری اسلامی ابراز داشتند.
بی شک لغو برنامۀ رژیم و انصراف علی خامنهﺍﻯ برای حضور در دانشگاه تهران در روز شنبه 17 آذر یک شکست برای جنایتکاران حاکم و یک پیروزی برای جنبش دانشجوئی است. به این پیروزی ولو کوچک، باید ارج نهاد و با درس آموزی از آن به پیکارمتحد علیه رژیم ادامه داد.
شکستن درب دانشگاه بدون اتحاد و ارادۀ مشترک دانشجویان امکان پذیر نبود. دانشجویان در16 آذر امسال برعکس سالﻫﺎﻯ قبل متحد و هوشیارانه تر عمل کردند، از حمل باندرولﻫﺎﻯ انحرافی به ظاهر چپ و کمونیستی و شعارهای زودرس و احساسی که بیشتر جنبۀ تبلیغی برای رادیو تلویزیونﻫﺎﻯ لوس آنجلسی و برون مرزی دارد، پرهیز نمودند و این خود نشان از بلوغ سیاسی و آگاهی و درس آموزی از انحرافات گذشته است که زخمهایش هنوزبر پیکر جنبش نوپای دانشجوئی التیام نیافته است. اجتناب از علنی گرائی و تلفیق فعالیت علنی با کارمخفی و حفظ رهبران آگاه دانشجوئی بعنوان هستهﻫﺎﻯ مخفی سازمانده و پیوند این جنبش با جنبش کارگری آن کلید اصلی است که باید همواره برآن تأکید گردد و درصورت تحقق آن پیروزیﻫﺎﻯ بزرگی برای دانشجویان به ارمغان خواهد آورد.
از منظر تاریخی مبارزۀ دانشجویان در 16 آذر در ایران در زمان شاه که در اعتراض به ورود نیکسون به ایران صورت گرفت مبارزۀ دانشجویانِ کمونیست بود تا پیوند خویش را با خلق ایران علیه امپریالیسم و احترام خویش را نسبت به جنبش کمونیستی ایران و به زحمتکشان نشان دهند. این سنت انقلابی تا به امروز باقی مانده است و الهامبخش مبارزات دانشجویان ایران است. این نیرو را طبیعتاً باید به سمت همکاری و تقویت جنبش کارگری سوق داد. عناصر آگاه باید ایدۀ کمونیسم را به میان کارگران ببرند و با جنبش کارگری پیوند بخورند. حزب طبقۀ کارگر نیز بیان نیروی آگاه طبقۀ کارگر است که در تشکل خویش متشکل شده است. آنها که با پیوند دانشجویان و کارگران مخالفند در عمل با حزب طبقۀ کارگر نیز مخالفند زیرا با آگاهی و دانش بشری مخالفند و به دنبال حرکتﻫﺎﻯ کور و بی دورنما می روند. آنها گمراهانی هستند که با پوشیدن لباس کارگری به تن، به مقابله با جنبش کارگری می روند و طبقۀ کارگر را بدون رهنما می گذارند.
در تجمعات امسال نیزهم چون سالﻫﺎﻯ گذشته شعارهائی نظیر پیوند دانشجویان با کارگران و یا جنبش دانشجوئی از جنبش کارگری حمایت میکند به چشم میخورد .این شعارها بیانگر آن است که جنبش دانشجوئی تنها با پیوند با مبارزۀ طبقۀ کارگر موثر و مداومت دارد و می تواند برای جامعه مثمر ثمر باشد. پس در جنبش دانشجوئی نیز یک مبارزۀ بی امان در جریان است و طبقات متفاوت و متخاصم اجتماع تلاش می کنند که دانشجویان را به عنوان نیروهائی که می توانند در خدمت بشریت و نیروهای انقلابی قرار گیرند به سمت خود جلب نمایند.
شعار پیوند دانشجویان و کارگران با این هدف صورت می گیرد که دانشجویان را به سمتی جلب کرد تا آنها تمام امکانات و توانائیﻫﺎﻯ فکری و ذهنی خویش را در خدمت حقانیت مبارزۀ طبقۀ کارگر قرار دهند. این شعار یک شعار مترقی است و کمونیستﻫﺎ و عدالت خواهان و انسان دوستان باید از این شعار حمایت کنند.
نتیجه این که تجمعات شکوهمند اعتراضی شانزده آذر امسال علیرغم ضعفﻫﺎ ونارسائیﻫﺎ در امر سازماندهی و فقدان طرح و برنامۀ دراز مدت اما حامل درسﻫﺎﻯ مهمی است که باید بر آنها تعمق بیشتری کرد. طرح شعارهای عام دمکراتیک درراستای تحقق منافع عام تودۀ دانشجو وضرورت اتحاد و متشکل شدن در سازمانی مستقل و سراسری ازنکات برجستۀ اعتراضات امسال 16 آذر بود. رمز موفقیت نسبی اعتراضات دانشجوئی امسال را باید دراتحاد دانشجویان و اجتناب از طرح شعارهای سکتاریستی و زودرس دید. طرد جریانات فرقهﺍﻯ و"هل من مبارزه طلب شبه ترتسکیست" که قصد تخریب در جنبش دانشجوئی را دارند ازجمله وظایف مهم دانشجویان انقلابی ومارکسیست لنینیست است. ضربات سال گذشته بر پیکر جنبش دانشجوئی زنگ خطری بود که می بایست از آن آموخت و اشتباهات گذشته را تکرار ننمود. تجمعات موفقیت آمیزامسال دانشجویان نشان از درس آموزی از کجرویﻫﺎ و شکستﻫﺎﻯ سال گذشته است.
دانشجویان موظفند با حزم واحتیاط و پنهان کاری درمقابل سیستم پلیسی به سازماندهی مستقل خود بپردازند وبه طور متحد و یکپارچه و دراتحاد با کارگران و سایر اقشار زحمتکش جامعه، رژیم تاریک اندیش و سرمایهﺩاری جمهوری اسلامی را به چالش گیرند. تنها دراین صورت است که دانشجویان می توانند رسالت خویش را در پیکار ضد استبدادی و ضد امپریالیستی که سنت روز دانشجو، 16 آذر است ایفا نمایند.
نقل ازتوفان الکترونیکی شماره 29 ارگان الکترونیکی حزب کارایران دی ماه 1387
www.toufan.org
toufan@toufan.org
امسال نیز 16 آذر، روز پیکارمتحد دانشجویان علیه استبداد و امپریالیسم علیرغم حضور گستردۀ نیروهای انتظامی و فضای سرکوب و اختناق و حضور باندهای بسیجی ودهﻫﺎ گروهﻫﺎﻯ مشکوک و شبه فاشسیت حامی رژیم جمهوری اسلامی با موفقیت برگزارگردید. قرار بر این بود که علی خامنهﺍﻯ رهبر جمهوری اسلامی با برنامهﺍﻯ از پیش تدارک دیده شده، به دانشگاه تهران آمده وبا بسیج نیروهای پاسدار نظام و قرق کردن دانشگاه این سنگر آزادیخواهی و این روز تاریخی که مظهر مبارزۀ ضد استبدادی و ضد امپریالیستی است را تحت کنترل خویش گیرد. لیکن انصراف علی خامنهﺍﻯ و لغو سخنرانی وی درصحن دانشگاه چیزی جز نشان ازترس و وحشت رژیم از دانشجویان مبارز نبوده است. رژیم به خوبی آگاهست که نه تنها درمیان خیل عظیم تودۀ دانشجو پایگاهی ندارد بلکه برعکس مورد تنفر عموم دانشجویان نیز میباشد. دانشجویان پس ماندۀ بسیجی و مزدور، نیروئی درمقابل موج عظیم دختران و پسران دانشجو درسراسر ایران نیستند. صدای مرگ بر دیکتاتور و مرگ بر احمدی نژاد، عامل تبعیض و فساد ، سید علی پینوشه ، ایران شیلی نمیشه ، زندانی سیاسی آزاد باید گردد، تفکیک جنسیتی ملغی باید گردد، آزادی بیان و عقیده، آزادی پوشش و... که در صحن دانشگاه طنین انداخت بازتابی از تنفر عمومی مردم نسبت به رژیم جمهوری اسلامی است که توسط هزاران دانشجو دردانشگاه تهران فریاد زده شد. دردانشگاهﻫﺎﻯ شیراز و بابل و چند شهر دیگر نیز دانشجویان با فریاد مرگ بردیکتاتور و دانشجو می میرد، ذلت نمی پذیرد.... و دهﻫﺎ شعار دمکراتیک دیگر خشم و نفرت خود را از رژیم ارتجاعی و تاریک اندیش جمهوری اسلامی ابراز داشتند.
بی شک لغو برنامۀ رژیم و انصراف علی خامنهﺍﻯ برای حضور در دانشگاه تهران در روز شنبه 17 آذر یک شکست برای جنایتکاران حاکم و یک پیروزی برای جنبش دانشجوئی است. به این پیروزی ولو کوچک، باید ارج نهاد و با درس آموزی از آن به پیکارمتحد علیه رژیم ادامه داد.
شکستن درب دانشگاه بدون اتحاد و ارادۀ مشترک دانشجویان امکان پذیر نبود. دانشجویان در16 آذر امسال برعکس سالﻫﺎﻯ قبل متحد و هوشیارانه تر عمل کردند، از حمل باندرولﻫﺎﻯ انحرافی به ظاهر چپ و کمونیستی و شعارهای زودرس و احساسی که بیشتر جنبۀ تبلیغی برای رادیو تلویزیونﻫﺎﻯ لوس آنجلسی و برون مرزی دارد، پرهیز نمودند و این خود نشان از بلوغ سیاسی و آگاهی و درس آموزی از انحرافات گذشته است که زخمهایش هنوزبر پیکر جنبش نوپای دانشجوئی التیام نیافته است. اجتناب از علنی گرائی و تلفیق فعالیت علنی با کارمخفی و حفظ رهبران آگاه دانشجوئی بعنوان هستهﻫﺎﻯ مخفی سازمانده و پیوند این جنبش با جنبش کارگری آن کلید اصلی است که باید همواره برآن تأکید گردد و درصورت تحقق آن پیروزیﻫﺎﻯ بزرگی برای دانشجویان به ارمغان خواهد آورد.
از منظر تاریخی مبارزۀ دانشجویان در 16 آذر در ایران در زمان شاه که در اعتراض به ورود نیکسون به ایران صورت گرفت مبارزۀ دانشجویانِ کمونیست بود تا پیوند خویش را با خلق ایران علیه امپریالیسم و احترام خویش را نسبت به جنبش کمونیستی ایران و به زحمتکشان نشان دهند. این سنت انقلابی تا به امروز باقی مانده است و الهامبخش مبارزات دانشجویان ایران است. این نیرو را طبیعتاً باید به سمت همکاری و تقویت جنبش کارگری سوق داد. عناصر آگاه باید ایدۀ کمونیسم را به میان کارگران ببرند و با جنبش کارگری پیوند بخورند. حزب طبقۀ کارگر نیز بیان نیروی آگاه طبقۀ کارگر است که در تشکل خویش متشکل شده است. آنها که با پیوند دانشجویان و کارگران مخالفند در عمل با حزب طبقۀ کارگر نیز مخالفند زیرا با آگاهی و دانش بشری مخالفند و به دنبال حرکتﻫﺎﻯ کور و بی دورنما می روند. آنها گمراهانی هستند که با پوشیدن لباس کارگری به تن، به مقابله با جنبش کارگری می روند و طبقۀ کارگر را بدون رهنما می گذارند.
در تجمعات امسال نیزهم چون سالﻫﺎﻯ گذشته شعارهائی نظیر پیوند دانشجویان با کارگران و یا جنبش دانشجوئی از جنبش کارگری حمایت میکند به چشم میخورد .این شعارها بیانگر آن است که جنبش دانشجوئی تنها با پیوند با مبارزۀ طبقۀ کارگر موثر و مداومت دارد و می تواند برای جامعه مثمر ثمر باشد. پس در جنبش دانشجوئی نیز یک مبارزۀ بی امان در جریان است و طبقات متفاوت و متخاصم اجتماع تلاش می کنند که دانشجویان را به عنوان نیروهائی که می توانند در خدمت بشریت و نیروهای انقلابی قرار گیرند به سمت خود جلب نمایند.
شعار پیوند دانشجویان و کارگران با این هدف صورت می گیرد که دانشجویان را به سمتی جلب کرد تا آنها تمام امکانات و توانائیﻫﺎﻯ فکری و ذهنی خویش را در خدمت حقانیت مبارزۀ طبقۀ کارگر قرار دهند. این شعار یک شعار مترقی است و کمونیستﻫﺎ و عدالت خواهان و انسان دوستان باید از این شعار حمایت کنند.
نتیجه این که تجمعات شکوهمند اعتراضی شانزده آذر امسال علیرغم ضعفﻫﺎ ونارسائیﻫﺎ در امر سازماندهی و فقدان طرح و برنامۀ دراز مدت اما حامل درسﻫﺎﻯ مهمی است که باید بر آنها تعمق بیشتری کرد. طرح شعارهای عام دمکراتیک درراستای تحقق منافع عام تودۀ دانشجو وضرورت اتحاد و متشکل شدن در سازمانی مستقل و سراسری ازنکات برجستۀ اعتراضات امسال 16 آذر بود. رمز موفقیت نسبی اعتراضات دانشجوئی امسال را باید دراتحاد دانشجویان و اجتناب از طرح شعارهای سکتاریستی و زودرس دید. طرد جریانات فرقهﺍﻯ و"هل من مبارزه طلب شبه ترتسکیست" که قصد تخریب در جنبش دانشجوئی را دارند ازجمله وظایف مهم دانشجویان انقلابی ومارکسیست لنینیست است. ضربات سال گذشته بر پیکر جنبش دانشجوئی زنگ خطری بود که می بایست از آن آموخت و اشتباهات گذشته را تکرار ننمود. تجمعات موفقیت آمیزامسال دانشجویان نشان از درس آموزی از کجرویﻫﺎ و شکستﻫﺎﻯ سال گذشته است.
دانشجویان موظفند با حزم واحتیاط و پنهان کاری درمقابل سیستم پلیسی به سازماندهی مستقل خود بپردازند وبه طور متحد و یکپارچه و دراتحاد با کارگران و سایر اقشار زحمتکش جامعه، رژیم تاریک اندیش و سرمایهﺩاری جمهوری اسلامی را به چالش گیرند. تنها دراین صورت است که دانشجویان می توانند رسالت خویش را در پیکار ضد استبدادی و ضد امپریالیستی که سنت روز دانشجو، 16 آذر است ایفا نمایند.
نقل ازتوفان الکترونیکی شماره 29 ارگان الکترونیکی حزب کارایران دی ماه 1387
www.toufan.org
toufan@toufan.org