فقر ، بیكاری و نبود امکانات مهمترين دلايل مهاجرت روستائيان به شهرهاست
ایلنا: هزينه هر خانوار شهري در ايران به طور متوسط دو برابر هر خانوار روستايي است.
به گزارش خبرگزاري ايلنا، آخرين بررسي‌هاي صورت گرفته توسط مركز آمار ايران نشان مي‌دهد هر خانوار روستايي در سال گذشته مانند خانوار شهري كماكان با مشكل بيشتر بودن هزينه‌ها از درآمد روبرو بود.
بر اين اساس در سال گذشته هر خانوار روستايي حدود 557 هزار تومان كسري بودجه داشت كه اين رقم با توجه به ميزان پايين درآمد و هزينه در روستا، بسيار بالاست. بررسي‌ها نشان مي‌دهد در سال قبل هر خانوار شهري نيز با مشكل كمبود حدود 600 هزار توماني درآمدش نسبت به هزينه‌ها مواجه بوده است. اين رقم در روستا با اندكي كاهش به 557 هزار تومان رسيده است.
بر اساس اين گزارش، هزينه متوسط يك خانوار روستايي به طور كلي در حدود 5 ميليون و 399 هزار 492 تومان بوده است. در حالي كه متوسط درآمد خانوار روستايي ايراني به 4 ميليون و 842 هزار و 387 تومان مي‌رسد.
پايين بودن امكانات در روستاها و همچنين عدم برخورداري اغلب روستاهاي ايران از ابتدايي‌ترين نيازها مانند بيمارستان و پزشك، آب شرب و... نماينگر بالا بودن هزينه زندگي در روستا به نسبت موقعيت است.
آمارهاي استخراج شده نشان مي‌دهد طي سال‌هاي اخير همواره روند مهاجرت روستاييان به شهرها از سيري صعودي برخوردار بوده است و اين معضل نه تنها سبب كاهش سهم روستاييان از جمعيت شده بلكه مشكلات عديده‌اي براي شهرهاي مهاجرپذير نيز ايجاد كرده است.
آمارهاي ارائه شده توسط مركز آمار ايران نشان مي‌دهد در سال گذشته پردرآمدترين روستاهاي كشور در استان مازندران قرار داشتند. درآمد اين روستاها به 7 ميليون و 651 هزار 407 تومان رسيده است. در حالي كه كم‌درآمدترين روستاهاي كشور نيز در استان خراسان جنوبي قرار گرفته‌اند. ميزان درآمد سالانه اين روستاييان در سال گذشته به حدود 2 ميليون و 520 هزار تومان رسيده در حالي كه هزينه آنها حدود 2 ميليون و 591 هزار و 400 تومان محاسبه شده است.
پرهزينه‌ترين روستاي كشور در سال گذشته روستاهاي واقع در آذربايجان غربي است. هزينه زندگي در اين روستاها در حدود 7 ميليون و 318 هزار و 282 تومان برآورد شده است. حال آن كه درآمد اين روستاييان به طور متوسط يك ميليون و 896 هزار تومان كمتر از درآمد سالانه آنها بوده است.
وجود كسري بودجه و عدم تكافوي درآمدها براي پرداخت هزينه‌ها به همراه پايين بودن امكانات زندگي و همچنين پايين بودن سطح رفاه مهمترين عوامل مهاجرت روستاييان به شهرها تلقي مي‌شود. در طول 5 دهه گذشته همواره تعداد زيادي از روستاييان راهي شهرها شده‌اند.
روند تخريب روستاها در ايران بسيار بالاست. آمارها نشان مي‌دهد از سال 1335 هر 10 سال معادل 7 درصد از جمعيت روستا کاسته و به جمعيت شهر افزوده شده است.
در سال 1335 حدود 13 ميليون نفر جمعيت روستايي، حدود 6 ميليون نفر جمعيت شهري و حدود 170 شهر داشتيم، اما پس از گذشت 50 سال اين ترکيب تغيير کرده است و اين تعداد در سال 85 به حدود 22 ميليون جمعيت روستايي، 48 ميليون جمعيت شهري و حدود يک هزار و 60 شهر رسيده است.