کمیتۀ صلح نوبل در نروژ، باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا را به عنوان مرد شایستۀ دریافت مدال صلح انتخاب کرد. این انتخاب که برای مردم جهان غیر منتظره و درعین حال حیرت آور بود اعتراضات گستردهﺍﻯ را علیۀ سیاست حاکم بر کمیتۀ صلح نوبل برانگیخته است. در نروژ بسیاری از شخصیتﻫﺎ، احزاب، و سازمانﻫﺎﻯ چپ و کمیتهﻫﺎﻯ ضد جنگ این انتخاب را توهین به شعور انسانﻫﺎ و بی حرمتی به صلح و آزادیخواهی ارزیابی نمودند. این انتخاب همان قدر حیرت آور و مشمئزکننده است که اعطای صلح به آدم خونخواری نظیرهنری کیسنجر قاتل خلقﻫﺎﻯ ویتنام و شیلی بود. کمیتۀ صلح نوبل ابزار سیاسی در دست صاحبان قدرت برای اغوای مردم و آرایش چهرۀ زشت سرمایهﺩاری و امپریالیسم است. حال در زیر، نظر خوانندگان عزیز را به گوشهﻫﺎ ای از صدای اعتراضات فعالین صلحدوست نروژی، افغانی و آمریکائی علیۀ این انتخاب ضد صلح جلب می کنیم.
یان. آر. استین هولت، نظریه پرداز چپ نروژی مطلبی در مورد کمیتۀ صلح نوبل در تارنمای انقلاب، نشریۀ اینترنتی سازمان انقلاب مارکسیست لنینیست نروژ انتشار داده و به صورت همه جانبهﺍﻯ اعطای جایزۀ صلح به اوباما را مورد نقد قرارداده است. به چکیدهﺍﻯ ازنظرات وی توجه فرمائید:
» کمیتۀ صلح نوبل، جایزۀ امسال را به باراک اوباما، فرماندۀ کل قوای ارتش آمریکا که دو کشور عراق و افغانستان را به اشغال خود در آورده است اعطاء نمود. این اقدام، موجب حیرت جهانیان گشته است.حتا خود باراک اوباما نیز از بابت این تصمیم، در حیرت ماند و خود را شایستۀ چنین مدالی ندانست. آشفته ترین دوستان آمریکائی که هیچ نگرانی نسبت به "جنگ آمریکا علیه تروریسم" ندارند از خود می پرسند اوباما چه خدمتی به صلح کرده است که مستحق چنین جایزۀ صلحی باشد.
اوباما در خلال 9 ماه ریاست جمهوریﺍش کاری جز وعده و شعار و اخیراً طرح متوقف کردن موقت موشکﻫﺎﻯ دوربرد مستقر در اروپا، در چکسلاواکی نکرده است. جهان عاری از سلاح اتمی فقط در سطح شعار باقی مانده است. ما بزودی شاهد گسیل 40000 نیروی کمکی به افغانستان خواهیم بود.
آقای اوباما در شرایطی برای دریافت جایزۀ صلح به نروژ سفر می کند که در اسلو از هم اکنون نوعی آماده باش نظامی اعلام شده است. هم اکنون 113000 سرباز مزدور آمریکا در افغانستان در حال جنگیده با نیروهای مقاومت افغانی هستند. 35000 نفر از این نیروی 113000 نفری متعلق به سایر کشورها هستند. باراک اوباما با تمام قوا به سیاست تجاوزکارانۀ جرج بوش و جنگ تروریستی ادامه می دهد.
اما واقعیت این است که رئیس جمهور آمریکا ازطرف انحصارات و صنایع نظامی دیکته می شود. اهدای جایزۀ صلح به باراک اوباما توهین و تفی است به صورت تمام عراقیﻫﺎ، فلسطینیﻫﺎ و افغانﻫﺎ و از این توهین آمیزتر تائید شلیک گلولهﺍیست که توسط امپریالیسم، مغز و سینۀ کودکان، زنان و مردان افغان را شکافته و آنها را به خاک وخون می کشاند. کمیتۀ صلح نوبل نروژ که این چنین برای آمریکا خوش رقصی و دم تکان میدهد حداقل می توانست اندکی صبر می کرد تا دورۀ ریاست جمهوری اوباما در سال 1912 پایان می گرفت و با دیدۀ باز به جمع بندی عملکردش می پرداخت. لیکن این کمیته با سوء استفاده از جایگاهش و حمایت اعضای پارلمانی به دفاع از سیاست خارجی آمریکا برخاسته است. افتضاح فعالیت کمیتۀ صلح به همین جا ختم نمی شود. اعطای جایزۀ صلح به آدمکش قاتلی مانند هنری کیسنجر در 1973 که در ویتنام جنایت آفرید و کارگردان کودتای فاشیستی شیلی بود و همین طور جایزۀ صلح نوبل به تروریست آدمکشی مثل بگین که صدها فلسطینی را به قتل رسانده، از دیدۀ کسی پنهان نیست و اینها همه سبب بی اعتباری و ننگ کمیتۀ صلح نوبل است....
آرزوی آلفرد نوبل این بود که پارلمان جوان و مترقی و دمکراتیک نروژ که در آستانۀ رها شدن از سلطۀ سوئد بود مسئولیت کمیتۀ صلح نوبل را در دست گیرد، زیرا امکان این که، این کمیته درفساد سیاسی غرق شود کمتر بود. نوبل در 1896 درگذشت اما پیش بینی وی درمورد تکامل نروژ به یک نیروی ازتجاعی درست بود. نروژ از مرحلۀ دمکراسی پارلمانی مترقی عبور کرد و به یک قدرت پر اشتهای امپریالیستی که حق تعیین سرنوشت ملت نروژ و سایر ملل را نقض می کند، تبدیل شده است. نروژ نسبت به جمعیت خود یکی از بزرگ ترین صادرکنندۀ تسلیحات نظامی است.
باری، اعطای جایزۀ صلح به اوباما دلیل بر صلاحیت وی و مبارزاتش برای تحقق صلح نیست. این انتخاب یک اقدام سیاسی و تائید سیاستﻫﺎﻯ رهبری هئیت حاکمۀ آمریکاست.
بی تردید بخش بزرگی از مردم نروژ در روز مراسم اعطای جایزۀ صلح به باراک اوباما در 10 دسامبر در اوسلو به میدان خواهد آمد و با اعتراضاتش از وی پذیرائی خواهد نمود. حضور گستردۀ پلیس و حکومت نظامی در سطح شهر قادر به ممانعت از اعتراضات مردم نخواهد بود. «
سیندی شیهان، نویسنده و فعال صلح دوست آمریکائی
مگر جایزۀ صلح نباید به کسانی تعلق گیرد که برای صلح پیکارمی کنند؟
یک روز پس ازاعلام این که چه کسی برندۀ جایزۀ صلح گردید سمینار یک هفتهﺍﻯ افغانستان در استکهلم پایان گرفت. سمینار هفتۀ افغانستان که از طرف کمیتۀ همبستگی افغانستان، جبهۀ فرهنگی فولکت ایبیلد، زنان برای صلح و کمیتۀ همبستگی با مردم عراق تشکیل گردید شماری از فعالین صلحدوست، شخصیتﻫﺎﻯ سرشناس و سازمانﻫﺎﻯ مترقی و انقلابی نیز شرکت داشته و به سخنرانی پرداختند. هفتمین روز سمینار به موضوع جایزۀ صلح به اوباما اختصاص یافت و در اینجا به گوشهﺍﻯ از سخنان مریم راوی نمایندۀ اتحادیۀ زنان انقلابی افغانستان (راوا) و "سیندی شیهان" نویسنده و فعال صلحدوست آمریکائی اشاره می کنیم.
مریم راوی نمایندۀ اتحادیۀ انقلابی زنان افغانستان (راوا) به طور روشن برندۀ جایزۀ صلح نوبل، باراک اوباما و استراتژی نوین وی در مورد افغانستان را مردود اعلام داشته و چنین بیان داشت:
» افزایش نیروی نظامی در افغانستان به معنی فقط رنج و مصیبت بیشتر برای مردم ماست. افزایش نیروی نظامی به معنای افزایش عملیات نظامی علیۀ افغانﻫﺎ و افزایش مرگ و میر بیشتر است. در خلال سه ماه اخیر شمار کشته شدگان در افغانستان دو چندان شده است. «
خانم سیندی شیهان که برای سخنرانی در مورد افغانستان و عراق به سوئد سفر کرده است در مورد جایزۀ صلح به اوباما چنین گفت:
» کمیتۀ صلح نوبل در مورد چرائی انتخاب اوباما برای جایزۀ صلح این طور استدلال می کند که "آرزو و فعالیت باراک اوباما در جهت دنیائی عاری از سلاح اتمی است".
اما حقیقت این است که باراک اوباما مسئول 10000 سلاح هستهﺍﻯ است. وی می تواند آنها را نابود کند. اوباما در تبلیغات انتخاباتی خود به کارگیری سلاح اتمی علیه ایران را منتفی ندانست. آمریکا تنها کشور جهان است که از سلاح اتمی استفاده کرده است. اوباما در اساسی ترین مسائل سیاسی همان خط جرج بوش را دنبال می کند. هر دو رئیس جمهور آمریکا از یک سیستم ناعادلانه پیروی می کنند. جرج بوش نمادی از سرمایهﺩاری و میلیتاریسم بود و اوباما نیز در اساس از همین بیماری پیروی می کند. انتخاب باراک اوباما به عنوان رئیس جمهور آمریکا باعث تضعیف جنبش صلح گردید و بسیاری از اعضای پائینی جنبش صلح، اوباما را سمبل صلح می دیدند. از این رو کمیتۀ صلح نوبل با انتخاب اوباما آدرس اشتباهی به مردم می دهد. در زمان ریاست جمهوری بوش ما می توانستیم صدها هزارنفر را به خیابانﻫﺎ بکشانیم. امروز فقط چند صد نفر با ما همراه می شوند. در چند هفتۀ پیش 62 نفر از ما در مقابل کاخ سفید دستگیرشدیم. آیا ما به فعالین ضد صلح تبدیل شدهﺍیم و اوباما به یک مبارز صلح طلب؟
در تمام ایالتﻫﺎﻯ آمریکا از جمله من که از ایالت کالیفرنیا می آیم از کسری بودجه رنج می برند لیکن دولت میلیاردها دلار به صنایع نظامی و بانکﻫﺎ بخشش کرده است. آمریکا از طریق یک طبقۀ غارتگر دزد، رهبری می شود. این طبقه وضعیت اقتصادی طبقۀ کارگر را ویران کرده است. نرخ بیکاری در حال افزایش است. هر هفت دقیقه یک نفر مجبور به رها کردن خانه و کاشانهﺍش می شود و 50 میلیون آمریکائی فاقد بیمۀ درمانی هستند.
خانم شیهان یکی از دلایل پیوستن خود به جنبش صلح را مرگ پسرش دانست که در یک درگیری در عراق در2004 کشته شد. شیهان با تظاهراتﻫﺎﻯ اعتراضی در تکزاس مخالفت خود را به اشغال عراق علیۀ جرج بوش نشان داده و به تدریج به جنبش صلح تمام مادران آمریکا تبدیل شد. شیهان در ادامۀ سخنانش می افزاید که جوانان آمریکائی به علت فقر، عدم دسترسی به تحصیلات و یک آیندۀ روشن به ارتش می پیوندند و تبلیغات دروغین نظامیان را جهت تحقق این آرزوها می پذیرند.
خانم شیهان فرصت را مغتنم شمرده و دولت سوئد را به خاطر گسیل نیروی نظامی در افغانستان مورد انتقاد شدید قرار می دهد و می گوید:
» قوای نظامی سوئد در افغانستان کمک به نیروی جنگی آمریکا و ناتو علیۀ افغانﻫﺎ است. ما فکر می کردیم سوئد مدافع صلح و عقلانیت است اما آن چه جریان دارد موجب بی اعتباری سوئد و کشته شدن سربازان سوئدی می گردد. تا دیر نشده سوئد باید سربازانش را از خاک افغانستان خارج کند. در پایان باید تأکید کنم که مبارزۀ مردم عراق و افغانستان علیۀ اشغال گران آمریکائی مشروع است و آمریکا بیدرنگ باید خاک این دو کشور را ترک کند. «