زندان، شکنجه ومرگ،
سه دھۀ رژیم اسلامی
به برکت رژیم تبھکار جمھوری اسلامی مصائب مردم میھن ما از اندازه بیرون است، آنھا امنیت ندارند، وضع آموزش و
بھداشت اسفناک است، مسکن ندارند و اجاره خانه سرسام آور است، از بی حقوقی و خودسریھای مافیای رژیم رنج می برند و
سالھاست که از گرانی به ستوه آمده اند و اکنون با اجرای طرح یارانه ھا قیمت کالاھا به ویژه کالاھای مورد نیاز عمومی مانند نان، گوشت، حبوبات، میوه و سبزیجات، قند و شکر، و لبنیات وھمین طور آب و برق ... بھ طور سرسامآوری بالا رفتھ است در حالی که دستمزد کارگران و زحمتکشان، حقوق آموزگاران و کارمندان جزء دولت در سطح نازلی باقی مانده است. مردم ما بھ زحمت گذران زندگی خود و خانوادۀ خود را سرھم می کنند و اکنون در چنان تنگنائی قرارگرفته اند که حتا تھیۀ نان خالی و سکونت در یک اطاق کوچک نیز از توانائی آنان بیرون است
رژیم سرمایه داری جمھوری اسلامی یک رژیم مافیائی است و تا دلتان بخواھد دروغ می گوید و ھیچ پاسخی برای نیازمندیھاى ابتدائی مردم ندارد جز بھ کار گرفتن زور و سرکوب و حفظ امنیت برای آقازادهھا و سرمایه داران گردن کلفت. تشدید بحران اقتصادی در ایران وچگونگی راه خروج ازاین بن بست و نابسامانی اجتماعی به تشدید نزاع در حاکمیت سیاسی انجامیده وھردو جناح خامنه ای و احمدی نژاد علیرغم اختلافات آشکار بر سرچگونگی برون رفت از این بحران، اما کوچک ترین تردیدی در
سرکوب وحشیانۀ مردم و تشدید فضای ترس و ارعاب ندارند و متحد عمل می کنند. بازتاب تشدید سیاست چماق و سرکوب را می توان این روزھا در بازداشتھای خودسرانۀ خبرنگاران، وبلاگ نویسان و روشنفکران جامعه، صدور کیفر خواست، فشار بر زندانیان سیاسی ،اعدام ،فشار بر خانوادهھای داغدیدگان به ویژه مادران عزادار پارک لاله ، فشار بر دانشجویان دانشگاهھا و دستگیری فعالان کارگری مشاھده کرد.
ھدی صابر روزنامه نگار زندانی و فعال ملی مذھبی شنبه ( ٢١ خرداد) در اثر فشارھای زندان و ایست قلبی جان باخت. ھدی
صابر و امیر خسرو دلیر ثانی یکی دیگر از فعالان ملی مذھبی در اعتراض بھ مرگ ھالھ سحابی در جریان برگزاری مراسم تشییع
منصوره بھکیش از حامیان مادران عزادار روز یکشنبه ٢٢ خردادماه مورد یورش مأموران وزارت اطلاعات قرار گرفت و
ھمراه با تعدادی دیگر دستگیر و به بند ٢٠٩ زندان اوین، شکنجه گاه وزارت اطلاعات منتقل گردید.او پیش از این به خاطر شرکت در اعتراضات مادران پارک لاله (مادران عزادار) دستگیر شده بود و چند روز پس از آن به دلیل بی گناھی آزاد شد. ٦ تن از اعضای خانوادۀ منصوره بھکیش:زھرا بھکیش و ھمسرش سیامک اسدیان، محمود بھکیش،محمد بھکیش،محسن بھکیش و علی بھکیش ھمگی آنھا در دھۀ ۶٠ توسط جمھوری جنایتکار اسلامی بھ شھادت رسیدند. فعالین حقوق بشردر ایران،دستگیری، بازداشت ،نگھداری در سلول انفرادی،بازجوئی و تحت شکنجۀ روحی قرار دادن او را محکوم کردهاند، خواستار اعزام مراجع بین المللی و بازدید از زندانھای قرون وسطائی و ضد بشری جمھوری اسلامی شده اند.
اعتصاب غذای ١٢ زندانی سیاسی در اعتراض به مرگ ھدی صابر و ھاله سحابی و ھمین طور شھادت نامه٦٤ تن از زندانیان سیاسی بند ٣٥٠ اوین در مورد علت مرگ ھدی صابر و اعتراض به اعمال وحشیانه و ضد انسانی رژیم نسبت به زندانیان از
جمله حوادثی است که این روزھا در عرصۀ داخلی و بین المللی بازتاب داشته است.
محکوم کردن دکتر فریبرز رئیس دانا استاد دانشگاه و عضو کانون نویسندگان به یک سال زندان به اتھام دفاع از کمونیسم و حمایت ازمحرومان جامعه و انتقادات شجاعانۀ وی از سیاستھای نئولیبرالی و طرح اجرای ھدفمند کردن یارانه ھا ... اینھا ھمه سند محکومیت رژیمی است که بعد از بیش از سه دھه در مسند قدرت نتوانسته به کوچک ترین حقوق دمکراتیک مردم پاسخ گوید و چارۀ کار را زندان و شکنجه و اعدام می بیند. مردم کشور ما امروز در عرصه ھای گوناگون و متنوع با رژیم آدمخوار اسلامی درگیرند و با وی دست و پنجه نرم می کنند. این بگیر و ببندھا نشانۀ قوت نظام منفور ولایت فقیه که حافظ منافع سرمایه داران و قشر نازک انگلی جامعه است نمی باشد. رژیم سرمایه داری مافیائی جمھوری اسلامی در تمامی عرصه ھای اقتصادی و سیاسی و فرھنگی و بین المللی در بن بست و انزوا به سر می برد و خود را در مقابل اعتراضات مردم ضعیف می بیند. این رژیم سرمایه داری جمھوری اسلامی است که اکنون در موضع تدافعی قرار دارد و از آیندۀ خود بیمناک است. رژیم در پی تدارک انتخابات مجلس و ریاست جمھوری است و ھیچ برنامه و راه حلی برای خروج از این بحران ندارد و سرزمین ما را به جولانگاه مشتی اراذل و اوباش و آدمکش تبدیل کرده، راه رشد و ترقی را به روی مردم ایران بسته است، مبارزین را به شکنجه گاهھاى کھریزک و اوین می فرستد، دستش به خون گرامی ترین فرزندان خلقھاى ایران آغشته است و ھیچ درس عبرتی از رژیمھای منفور پھلوی و مبارک نگرفته و نخواھد گرفت. چنین رژیمی سرانجامی جز سرنگونی فضیحت بار ندارد.
امروز برای پیشبرد امر مبارزه، تشکیلات و اتکاء به نیروی سازمانیافته و سراسری و جلب حمایت اقشار زحمتکش و جوانان
و زنان مترقی و آزادیخواه امری ضروری است. بدون کوچک ترین تردید رژیم منحوس و مرتجع سرمایه داری جمھوری اسلامی به زباله دان تاریخ خواھد پیوست. مھم تحقق کامل اھداف و آمال و آرزوھای توده ھاى زحمتکش و آزادیخواه و مبارزی است که طی صد سالۀ اخیر از انقلاب مشروطه و جنبش ملی شدن صنعت نفت گرفته تا انقلاب ٥٧ برای آن اھداف مبارزه کرده اند.
مردم ایران از رژیم جمھوری اسلامی متنفرند و ازھر فرصتی سود جسته، به میدان می آیند و اراذل و اوباش کاربدستان حاکم
را به چالش می گیرند. تجربۀ جنبش عظیم ٢٢ خرداد و سرکوب خونین آن نشان می دھد که مردم ایران ھوشیارانه تر از گذشته عمل می کنند و نمی خواھند تحت شعارھای بی محتوا به زیر بیرق کسانی روند که خواھان حفظ ھمین رژیم اند و دعوایشان با مستبدین حاکم نه برسرحقوق پایه ای تودۀ زحمتکشان بلکه بر سر قدرت و غارت ثروت به نفع جناحی از بورژوازی است. بی اعتنائی مردم به فراخوانھای رنگارنگ ھواخواھان میرحسین موسوی به مناسبت دومین سالگرد ٢٢ خرداد دلیلی براین مدعاست.
راه رستگاری مردم ایران برای برون رفت ازاین بن بست نه توھم به این جناح و یا آن جناح رژیم بلکه برچیدن کلیت نظام
جمھوری اسلامی از طریق سازماندھی پایه ای و دراز مدت در محلات و کارخانه و دانشگاه.....و با ایفای نقش اصلی و قاطع و تعیین کنندۀ طبقۀ کارگر و رھبری حزب سیاسی او امکان پذیر است و راه دیگری متصور نیست.