23 سال از قتل عام زندانیان سیاسی گذشت
مردم ایران برای محاکمۀ قاتلین فرزندان خود بیتابی می کنند
کشتار سراسری زندانیان سیاسی در تابستان و شهریور 67 لکۀ ننگی در تاریخ معاصر ایران و در تاریخ بشریت است. رژیم سرمایهﺪاری جمهوری اسلامی ایران به نام الله و به نام دین اسلام و برای حفظ موقعیت طبقاتی و تثبیت حاکمیت سرمایهﺪاری منافع پس مانده ترین قشر سنتی جامعه و ایجاد رعب و وحشت در کشور، عفریت مرگ را بر بالای سر زندانیان سیاسی به پرواز درآورد و با بیرحمی و شقاوت غیر قابل توصیف هزاران انسان پر امید را در بیدادگاهﻫﺎﯼ چند دقیقهﺍﯼ محاکمه و به جوخۀ تیرباران سپرد و یا به دار آویخت. رژیم جمهوری اسلامی چنان بیرحمانه و جنون آمیز به زندانیان دربند یورش برد و چنان قتل عامی به راه انداخت که فقط با رژیمﻫﺎﯼ فاشیستی نظیر هیتلر و موسولینی و فرانکو قابل مقایسه است. در اعتراض به این کشتار بربرمنشانه، دهم شهریور ماه از سوی خانوادهﻫﺎﯼ قربانیان این فاجعه، سال روز کشتار همگانی اعلام گردید و هر ساله در چنین روزی مادران و پدران داغدیده، فرزندان، دوستان و یاران جانباختگان در گلزار خاوران گرد می آیند و با برنامهﻫﺎﯼ متنوع یاد این عزیزان را گرامی می دارند. جنبش اعتراضی خانوادۀ جانباختگان تابستان 67 در حال شکل گیری است و امسال نیز این عزیزان می کوشند همراه با سایر مردم آزادیخواه در خاوران گرد آیند و یاد فرزندان خود را گرامی بدارند.
جنبش اعتراضی خانوادهﻫﺎﯼ جانباختگان تابستان 67 همانند جنبش اعتراضی مادران در شیلی و آرژانتین در حال شکل گیری است و خانوادهﻫﺎﯼ جانباختگان برای دادخواهی و به محاکمه کشیدن مسببین و قاتلین فرزندان خود بیتابی می کنند. جمهوری اسلامی از تجمع خانوادهﻫﺎ در گلزار خاوران و گسترش این حرکت اعتراضی به شدت می ترسد زیرا سرنوشت رژیم منفور محمد رضا شاه و نظامیان شیلیائی و آرژانتینی آئینهﺍﯼ است که سرنوشت او را نیز منعکس می سازد و از این رو می کوشد با ترفندهای گوناگون مانع گرد همائی خانوادهﻫﺎ در گلزار خاوران گردد. رژیم می کوشد این سند جنایت تاریخی را از اذهان مردم بزداید و از بازشدن بحث و تحقیق و بررسی در مورد این فاجعه و بازتاب آن درعرصۀ بینﺍلمللی می هراسد. از این رو باید از مبارزات خانوادهﻫﺎﯼ زندانیان سیاسی جانباختگان 67 قاطعانه دفاع نمود و به پیکار آنها ارج گذاشت. باید به تقویت حرکت اعتراضی خانوادهﻫﺎﯼ زندانیان قربانی، کمر همت بست و ازافشای عاملین این جنایت از هیچ کوششی دریغ نورزید.عزیزانی که از کشتار سال67 رهائی جستند وظیفه دارند با حضور خود به عنوان شاهدان زندۀ این جنایت پرده از کشتار بیرحمانۀ جمهوری اسلامی بردارند و دمی از افشای این گرازهای آدمخوار نیاسایند.
عطش خون ریختن جمهوری اسلامی و آزار و شکنجۀ زندانیان سیاسی هم چنان ادامه دارد و اعدامﻫﺎﯼ یک سال اخیر نشان از آن است که رژیم بدون تکیه بر سرنیزه و ترور و کشتار مخالفین امکان ادامۀ حیات ندارد. لذا، تنها با گسترش مبارزات تودهﺍﯼ در داخل و خارج کشور و با به کارگیری تاکتیکﻫﺎ و اشکال متنوع مبارزاتی است که میتوان رژیم را به عقب نشینی واداشت و سرانجام سرش را به سنگ کوبید.
حزب ما به همۀ فرزندانی که جان تسلیم کردند و در مقابل خلفای حاکم تسلیم نشدند درود می فرستد و خلقﻫﺎﯼ ایران نام فرزندان خود را که به خاطر آزادی و سعادت تودهﻫﺎﯼ محروم و زحمتکش در میدان نبرد جان باختند هرگز از یاد نخواهد برد.
گرامی باد خاطرۀ جانباختگان راه آزادی و سوسیالیسم !
سرنگون باد رژیم سرمایهﺪاری جمهوری اسلامی!