سراسر فلسطین، بازداشتگاه صهیونیستهاست
یک نفر اسیر با هویت و 1027 نفر اسیر بی هویت
رسانه های تبلیغاتی در جهان غرب مرتب از آزادی گیلعاد شالیط در صبح روز سه شنبه (۱۸ اکتبر/۲۶ مهر) در گذرگاه کرم شالوم که به مقامات مصری تحویل داده شد، سخن می گویند.
در مقابل این سرباز اسیر ارتش صهیونیستی اسرائیل که 60 سال است خاک فلسطین را اشغال کرده است، 1027 نفر فلسطینی آزاد شدند.
ما قصد نداریم در اینجا به جزئیات مذاکرات موفق آمیز سازمان حماس با دولت اسرائیل که منجر به آزادی زندانیان فلسطینی شد، بپردازیم، این جزئیات اهمیتی هم ندارند، ولی ذکر پاره ای مسایل سیاسی و تجربه اندوزی از آنها را لازم می دانیم.
نخست اینکه دولت صهیونیستی اسرائیل تلاش کرد با تجاوز به نوار غزه و محاصره آن و کشتار بیش از 1600 نفر مردم غیر نظامی به رهائی شالیط از قید اسارت موفق شود، که سیاستِ زبان توپش با شکست مفتضحانه روبرو شد. مقاومت مسلحانه سازمانهای حماس و جبهه خلق برای آزادی فلسطین در نوار غزه، صهیونیستها را به تسلیم واداشت و همانطور که نماینده حماس بیان داشت، صهیونیستها تنها زبان گلوله را می فهمند و با آنها تا زمانیکه خاک سرزمین فلسطین را ترک نکرده اند، باید با زبان گلوله سخن گفت. اگر در سرزمین فلسطین مقاومتی وجود نداشت، اگر مردم دست به سلاح برای دفاع از خود نمی بردند و مانع بربریت صهیونیستها نمی شدند، نه تنها زندانیان فلسطینی آزاد نمی گشتند، بلکه حتی در زندانهای اسرائیل تامین جانی نیز نداشتند.
نکته دوم اینکه حماس بر خلاف محمود عباس تنها اعضاء و هواداران خویش را آزاد نساخت و میان مردم فلسطین تفرقه نیانداخت، بلکه از حقوق همه فلسطینیها دفاع کرد. همین اقدام روشن چنان برای آنها محبوبیت ایجاد کرد، که وقتی مردم در ساحل رود اردن با پرچمهای حماس به استقبال اسراء آمدند پلیس محمود عباس که حقوقش را اسرائیل می دهد، جرات نکرد سازمان حماس را که در منطقه نفوذ عباس و اسرائیل غیر قانونی اعلام شده است تحت تعقیب قرار دهد و با مردم ساحل رود اردن درگیر شود. آزادی 1027 نفر اسیر فلسطینی کشیده محکمی به بناگوش محمود عباس بود که سعی می کرد با صحنه سازی خودش را در مسرت مردم سهیم کند.
مخفیگاه شالیط تا آخرین روز از چشم دارو دسته محمود عباس و رئیس سازمان امنیتش که به اسرائیل گریخت، پنهان ماند، وگرنه خبر آنرا به سمع اسرائیلیها می رسانید. حماس موفق شده بود یک چتر ایمنی و مخفی برای خویش ایجاد کند، که برای کشفش برای صهیونیستهای اسرائیل نه تنها مقدور نشد بلکه بسیار هم گران تمام شد.
تلاش محمود عباس تا از این پیروزی مردم فلسطین کلاهی هم برای خود بسازد بی نتیجه مانده است و در این عرصه ابتکار عمل را بدست حماس داده است که با انگشت اشاره به وی نشان می دهد و می گوید با اسرائیل آنقدر مذاکراه کن و بگذار ترا سر بگردانند تا زیر پایت علف سبز شود. اگر مانند ما مقاومت کنی مبارزه مردم فلسطین به نتیجه می رسد و بهدر نخواهد رفت.
در زندانهای اسرائیل ده ها هزار زندانیان فلسطینی وجود دارند که کسی و مرجعی به وضعیت آنها رسیدگی نمی کند. سربازان ارتش صهیونیستی اسرائیل زنان، کودکان، پیرمردان و جوانان را خود سرانه در خیابانها تنها برای ایجاد ترس دسته دسته دستگیر کرده و به عنوان گروگان به زندانهای اسرائیل برده اند و می برند و سازمانهای رسمی جهانی به این اعمال جنایتکارانه اعتراضی نمی کنند. جرم برخی از آنها سنگ پرانی به سوی سربازان ارتش اشغالگر است. اینکه امروز 1027 نفر را در مقابل یک نفر آزاد کرده اند، تنها جنبه نمادین ندارد، بلکه بیان آن است که ارتش اسرائیل هر آن می تواند صدها نفر دیگر را به گروگان بگیرد و در اسارت نگاه دارد. برای اسرائیل اسارت خودسرانه و ضد بشری فلسطینیها محدودیت و ممنوعیتی ندارد. جاهای خالی را می تواند در عرض چند روز پر کند. نیاز ندارد که به کسی پاسخگو باشد. اسرائیل هم قاضی مرتضوی خودش را دارد. همه ملت فلسطین در اسارتگاه اسرائیل قرار دارند و در اسارت هستند و در محاصره به سر می برند. نوار غزه بزرگترین زندان اسرائیل است. اسرائیل هر آن اراده کند با یک هجوم نظامی مانند گذشته صدها نفر عابر را در خیابانها اسیر کرده و به زندانهای خویش منتقل می کند تا آنها را برای تعویض بعدی آماده کند. انسان فلسطینی برای اسرائیل ابزار است، انسان نیست. یک صهیونیست نژادپرست جز این نمی تواند فکر کند. اسرائیل در آدمفروشی چه به صورت زنده و چه به صورت فروش اعضای بدن ید تولائی دارد. باید منتظر یورش بعدی برای پر کردن مجدد زندانها بود.
صرفنظر از این، رسانه های امپریالیستی چهره یک جوان 25 ساله را که 5 سال از خانه و کاشانه دور بوده و پدر و مادر و بستگان خویش را ندیده و... با عبارتپردازیهای موذیانه و صحنه سازیهای تهوع آور برای فریب و شستشوی مغزی مردم جهان بر روی آنتنها می آورند. تو گوئی تنها سرنوشت شالیط است که باید به حساب بیاید و اهمیت دارد. کسی از سرنوشت 1027 نفر فلسطینی که برخی 12 سال در بیغولهای صهیونیستی زندانی بودند و خانواده خویش را دیگر نمی شناسند، سخنی به میان نمی آورد. سرنوشت فلسطینی سرنوشت نیست، ولی سرنوشت شالیط سرنوشت جهانی است. همین یک نمونه ماهیت بشر دوستی امپریالیستی و صهیونیستی را نشان می دهد. کودکان فلسطینی که در زندان به جوانان رشیدی بدل شده اند، همه و همه دارای هویت گمنام اند. تنها یک هویت روشن است، آنهم هویت شالیط است. 1027 نفر دیگر برای رسانه های دموکراتیک غرب بی ارزش اند و سرنوشت آنها بی اهمیت می باشد و تلاشی هم نمی شود که به آنها اشاره ای شود و یا اساس همدردی مردم جهان را نسبت به مردم فلسطین مورد اشاره قرار دهد. همدردی تنها با شالیط است، ولی دردها برای خلق فلسطین. تزویز از سراپای این تبلیغات مشمئز کننده می بارد. در زندانهای اسرائیل ده ها 1027 نفر دیگر زندانی هستند که در فراق خانه و کاشانه اشک می ریزند و دل می سوزانند، ولی بورژواهای امپریالیستی در عرصه شستشوی مغزی ترجیح می دهند برای مردم جهان دروغ را به نمایش بگذارند و بزرگ کنند، تا از تاثیر مبارزه مردم فلسطین برای برسمیت شناخته شدن در سازمان ملل و حمایت معنوی مردم جهان از آنها بکاهند. آزادی شالیط باز وسیله ای شده است تا اشغال و اسارت انسانهای گمنام کتمان شود. برای آزادی همه اسیران در فلسطین باید صهیونیسم را سرنگون کرد و درهای زندانها را باز کرد تا جوانان و زنان و مردان گمنام فلسطینی همه آزاد شوند و بتوانند در سر زمین اباء اجدادی خویش زندگی کنند. زندان آنها اسارتگاه مضاعف است. این وضع چنین نمی ماند و خلق فلسطین صهیونیسم را نابود خواهد ساخت و از حمایت مردم جهان نیز برخوردار است. تنها در فلسطینی رها از دست صهیونیسم و امپریالیسم، در فلسطینی که خلقها خود زندگی کنند و بر سرنوشت خویش حاکم شوند نه نیازی به اسارت مسلمان و مسیحی هست و نه به اسارت یهودی.
بر گرفته ازتوفان شماره 140 آبان ماه 1390 نوامبر 2011، ارگان مرکزی حزب کارایران
نشانی پست الکترونیکی(ایمیل). toufan@toufan.org