نامه ى على نجاتى كارگر زندانى-عضو هيات مديره سنديکای کارگران نيشکر هفت تپه به كارگران و شركت كنندگان در اجلاس سازمان جهانى كار كارگران و تشكل هاى كارگرى! شركت كنندگان در اجلاس سازمان جهانى كار! اين روزها كه اجلاس سازمان جهانى كار برگزار ميگردد، اين روزها كه مباحثى درباره ى اوضاع كارگران در جريان است، كم نيستند كارگرانى كه هنوز درگير بدترين شرايط كار و زندگى هستند. كارگرانى چون من كه براى احقاق حقوق خود و همكارانشان به نيروى جمعى و ايجاد تشكل مستقل دست برده اند اكنون زير بدترين فشارهاى روحى-جسمى و اقتصادى هستند. من، على نجاتى كارگر كارخانه ى نيشكر هفت تپه در ايران هستم. بيش از 24 سال سابقه ى كارى دارم. من و ديگر كارگران در حدود سه سال پيش خواستار پرداخت حقوق معوقه ى خود شديم. حقوق هايى كه گاه تا 6 ماه به تعويق مى افتاد. ما كارگران هفت تپه تشكل خود يعنى سنديكاى كارگران هفت تپه را ايجاد كرديم. اكثريت كارگران در انتخابات شركت كردند و 9 نماينده انتخاب كردند. با اين نمايندگان چندين بار برخورد هاى امنيتى انجام گرفت. يك بار من و 4 تن ديگر از همكارانم را به مدت 6 ماه زندانى كردند. اتهام ما تبليغ عليه نظام بود. حال آنكه ما فقط گفته بوديم دستمزدمان را بپردازيد. جرم ما اين بود كه كارگران، ما را به عنوان نمايندگان خود انتخاب كرده بودند. سه سال است كه بنده را از كار اخراج كرده اند و خانواده ام در بدترين شرايط اقتصادى و روحى روزگار ميگذرانند. همچنين ديگر همكارانم و نمايندگان كارگران به نام هاى جليل احمدي، فريدون نيكوفرد، محمد حيدرى مهر، رضا رخشان و قربان عليپور از كار اخراج شده و زندانى شدند. علاوه بر 6 ماه حبس، بار ديگر با همان اتهام تكرارى به من يك سال حكم زندان دادند. و من اكنون بيش از 7 ماه است كه باز هم در زندان شهر دزفول محبوس شده ام. من يك بار دچار سكته ى قلبى شده ام و در تهران به هزينه ى خودم تحت عمل جراحى قرار گرفتم. پزشكان متخصص، پزشك قانونى استان و شهرستان و پزشكان زندان هشدار داده اند كه بنده بايد بيرون از محيط زندان باشم. اكنون دچار گرفتگى عروق هستم. در سينه درد دارم. و هر چند وقت يك بار در زندان به حالت اورژانسى مرا نزد پزشك زندان ميبرند. همه ميگويند بايد به بيرون از زندان منتقل شده و تحت نظر متخصصان قرار بگيرم. تمام اين موارد را پزشكان رسمى قوه ى قضاييه نيز تاييد ميكنند. اما من كماكان در حبس ميباشم و تنها چند وقت يك بار به مدت چند روز مرخصى ميگيرم. البته با هزاران نامه نگارى از سوى خانواده ام. اما من بايد به طور مداوم تحت نظر پزشكان متخصص باشم. پزشكان و مراجع پزشكى قانونى و رسمى حكم داده اند كه بنده امكان تحمل كيفر ندارم و قانونا بايد مرا آزاد كنند اما اين اتفاق نميافتد. من و ديگر همكارانم كه آنها نيز از كار اخراج شده اند و تحت فشارهاى روحى و اقتصادى قرار دارند تنها و تنها براى كسب مطالبات صنفى خود تلاش كرده ايم و به عنوان نمايندگان كارگران و اعضاى هيات مديره ى سنديكاى كارگران نيشكر هفت تپه سعى در كسب مطالبات به حق كارگران داشته ايم اما ما را با اتهامات واهى دستگير و زندانى و از كار اخراج ميكنند. آيا دولت ايران هميشه اعلام نميكند كه به مقاوله نامه هاى 98 و 87 سازمان جهانى كار پايبند است؟ آيا كارگران نبايد از اين حق بديهى خود استفاده كنند كه تشكل مستقل از دولت و كارفرما ايجاد كنند؟ علت چيست كه از دولت ايران در اينباره سوالى نميشود؟ آيا كارگران در هر جا و از جمله شركت كنندگان در اجلاس، از اين فشار بر كارگران در ايران بى خبر هستند؟ آيا ايجاد تشكل كارگرى جرم است؟ شايد براى بسيارى كاملا معلوم باشد كه نقش واقعى و عملى سازمان جهانى كار براى حمايت از كارگران چيست. من پاسخ اين سوال را به خود شركت كنندگان در اجلاس واگذار ميكنم. نتيجه ى كار معلوم ميكند كه آيا كارگران و آيا شركت كنندگان در اجلاس خواسته يا توانسته اند براى عملى كردن يكى از بديهى ترين حقوق كارگران يعنى آزادى براى ايجاد تشكل و آزاد كردن همه ى كارگران دربند در هركجا و از جمله من و ديگر كارگران دربند در ايران كارى را به پيش ببرند يا خير. امروز اين واقعيت به روشنى پيش چشم شماست: كارگرى چون من، با بيش از 24 سال سابقه ى كار، با مشكلات جانفرساى جسمي، و در حالى كه سه سال است از كار اخراج شده و خانواده اش تحت بدترين فشارهاى روحى و اقتصادى هستند، كماكان محبوس است و تنها جرمش دفاع از كارگران و خواستار شدن حق ايجاد تشكل هاى مستقل توسط كارگران است. همچنين علاوه بر من ديگر اعضای هيات مديره ی سنديکا اخراج شده اند و تحت فشار هستند. در پايان از تمام كسانى كه از كارگران دربند در ايران حمايت كرده اند تشكر ميكنم و از همه ى كارگران و هم طبقه اى هايم ميخواهم كه به صورت هرچه بيشتر و عملى به تلاش خود براى آزادى اين كارگران زندانى در ايران اقدام كنند. با احترام على نجاتى كارگر زندانى-عضو هيات مديره سنديکای کارگران نيشکر هفت تپه استان خوزستان- ايران-16 خرداد ماه 1391