جهانی شدن سرمایه امپریالیسم“جهانی شدن سرمایه امپریالیسم” منتشر شده از سوی حزب کمونیست سوئد (م-ل)

۱۳۹۶ مرداد ۱۸, چهارشنبه

حزب توده ایران گذاراز رویزیونیسم به سوسیال دمکراسی
ازانتشارات جدید حزب کارایران(توفان)
مطالعه این اثرارزشمند را به همه کمونیستها وانقلابیون ایران توصیه میکنیم
http://toufan.org/Ketabkhaneh/Hezb%20Tideh%20170805.pdf

پیشگفتار
برای ورود به بحث و کالبد شکافی برنامه سیاسی حزب توده ایران در عرصه ایران و جهان، لازم است که خواننده با سابقه امر آشنا شود تا بهتر بتواند مسیر تغییرات و تحولات در مواضع سیاسی این حزب را تعقیب نماید. برنامه و خط مشی کنونی حزب توده ایران، ادامه همان برنامه­های گذشته است که به تدریج و بنا بر مصلحت زمان بیشتر ماهیت رویزیونیستی خویش را نشان می­دهد و به جائی خواهد رسید که مارکسیسم – لنینیسم را می­بوسد و به­همراه دیکتاتوری پرولتاریا و مبارزه انقلابی، آنرا رسما کنار می­گذارد. حزب کار ایران(توفان) قصد دارد در این نقد نخست زمینه ­های تئوریک انحرافات حزب توده ایران مبتنی بر آنچه که مارکسیسم لنینیسم به ما می­آموزد، سپس سازشکاری سیاسی و رفرمیسم آنرا به صورت مشخص در برنامه­اش نشان دهد. بدون داشتن این محملهای تئوریک و آشنائی هر چند محدودی با دانش مارکسیسم لنینیسم، برای خواننده مقدور نخواهد بود ماهیت شعبده­بازی و انحرافات رویزیونیستی حزب توده ایران را درک کند.
نقش حزب توده ایران در ایجاد تشتت فکری
حزب توده ایران برنامه­­ای تدوین کرده است که شامل دو قسمت اساسی است. بخش نخست این برنامه بررسی علل فروپاشی شوروی و جمعبندی از آن در مورد پذیرش "سوسیالیسم نوع جدید" و بخش دوم برنامه شامل بررسی ایران و سیاست حزب توده ایران در برخورد به رژیم جمهوری اسلامی در گذشته و حال است.

حزب کار ایران(توفان) به تک تک اظهارات حزب توده ایران و همدستی آنها با رژیم جمهوری اسلامی در خدمت مطامع شوروی نمی­پردازد، زیرا از حوصله این بررسی خارج است و برای خوانندگان تکراری و کسل کننده خواهد بود. ما تلاش خود را محدود به این می­کنیم که دروغها و نادرستی­­ها و دوپهلو گوئیها، کتمان حقایق گذشته و انحرافات کنونی ایدئولوژیک و سیاسی این حزب رویزیونیستی را برای کمونیستها و طبقه کارگر ایران روشن کنیم. حزب توده ایران در برنامه­اش با تحلیل مسایل جهانی و به ویژه نقش امپریالیسم آمریکا و ناتو، توسل به خواستهای دموکراتیک و مطالباتی مردم ایران -که دیگر کسی نمی­تواند منکر آنها باشد- عملا کتابچه­ای منتشر می­کند که در لابلای راست و دروغ و عمومی­گوئیهای غیر قابل انکار، اساس مسئله گم شود. وظیفه ما در این بررسی­ها این است که این صف­آرائی برای ایجاد تشت فکری را برملا کنیم. به این جهت باید معلوم شود که این حزب چه می­گفته، حال چه می­گوید و چرا در مورد نظریات گذشته خود سکوت می­کند و آنها را به نقد نمی­کشد  و علت تغییر و "تصحیح" کردن آنها را بیان نمی­کند و طوری جلوه می­دهد که گوئی اتفاقی نیفتاده است. حال حزب توده ایران تئوری­های کهنه را در قالب پوسته "نوین" جا می­زند و طوری جلوه می­دهد که این نظریات کنونی همه  آموزههائی از گذشته و مبتنی بر جمعبندی از آنهاست.
حزب توده ایران در تمام دوران مبارزه ضد رویزیونیستی در کنار رویزیونیستهای شوروی بود و از نظریات آنها بر ضد کمونیستها و در ایران بر ضد "سازمان مارکسیستی-لنینیستی توفان" دفاع می­کرد. حال که شوروی فروپاشیده است انکار نظریات نادرست رویزیونیستها ممکن نیست. حزب توده ایران به جای اینکه از خود انتقاد کند و به­پذیرد که در نبرد عظیم ایدئولوژیک این کمونیستهای توفانی بوده­اند که حق داشته­اند، در بحش  نخست برنامه خود زیرجلکی نظریات درست را ولی نیمه­کاره به نام تجارب خودش جا می­زند و از کنار انتقاد از خود که طبیعتا نتایج فاجعه باری برای این حزب خواهد داشت فرار می­کند.

ما بر این نظر بودیم و هستیم و این نظریات را در اسناد کتبی غیر قابل انکار در زمان خود منتشر کرده­ایم که خروشچف رهبر رویزیونیستها با حمله به "کیش شخصیت استالین" نخستین گام را برای نابودی سوسیالیسم برداشت. مبارزه با "کیش  شخصیت استالین" دسیسه رویزوینیستها برای تغییر ماهیت حزب و دولت شوروی بود. باید نشان داد که حزب توده ایران در آن زمان چه گفته است و حالا چه می­گوید.
ما بر آن نظر بودیم و هستیم که تئوری­های "حزب تمام خلق" و "دولت تمام خلق" تماما رویزیونیستی بودند و برای نابودی سوسیالیسم از جانب خروشچف در حمله به استالین ساخته و پرداخت شدند و در زمان خود در این باره اسنادی را منتشر کردیم و مورد تهاجم حزب توده ایران قرار گرفتیم. خوب است مردم بدانند که این حزب در آن زمان چه می­گفت و ما چه می­گفتیم و این حزب اکنون چه می­گوید.
ما بر آن بودیم که تئوری­های خروشچف در مورد "همزیستی مسالمت آمیز"، "گذار مسالمت آمیز" و "مسابقه مسالمت آمیز" تئوری­های رویزیونیستی بودند و هستند و باید دید که حزب توده در آن زمان چه می­گفت و امروز چرا چیزی نمی­گوید.
ما بر آن بوده و هستیم که دولت دیکتاتوری پرولتاریا، دولت دموکراسی و نماینده خواست اکثریت افراد جامعه است و باید این دولت را برای سرکوب ضد انقلاب داخلی و خارجی تا دوران زوال قطعی دولت حفظ کرد. شکل این دیکتاتوری پرولتاریائی دولت شوراهاست.
باید دید حزب توده ایران در مورد مقوله دیکتاتوری پرولتاریا چه می­گفت و امروز چرا بدون کوچکترین توضیح به اعضاء و طبقه کارگر  آنرا از برنامه خود حذف کرده است. شما در تمام برنامه و مصوبات حزب توده ایران کلمه­ای در مورد این مقوله مهم پیدا نمی­کنید. شما نه تنها به عبارت دیکتاتوری پرولتاریا که هسته مهم مارکسیسم-لنینیسم است و یکی از مبانی نزاع میان لنین و کائوتسکی بوده است، برخورد نمی­کنید، برعکس در سراسر برنامه این حزب، نظرتان جلب می­شود که حزب توده ایران به مبارزه با همه­ی حکومتهای دیکتاتوری می­پردازد و مرتب به جنبه ارتجاعی این حکومتها با استفاده از مفهوم دیکتاتوری تکیه می­کند، آنهم برای اینکه یک رنگ منفی و عوامفریبانه بورژوائی بر روی مقوله دیکتاتوری پرولتاریا بپاشد و مفاهیم طبقاتی را مخدوش کند، این حزب رویزیونیستی در همه جا فورا دست به­کار می­شود تا تمام رژیمهای مستبد و خودکامه را با صفت دیکتاتور مزین کند. این روش همه رویزیونیستها می­باشد که مفاهیم طبقاتی را از مضمون اجتماعی و تجربه تمام تاریخ بشریت تهی می­نمایند تا برای بورژوازی قابل قبول بوده به وفاداری آنها برای شرکتشان در حکومت اعتماد کند. به همین جهت نیز رویزیونیستها برای فریب طبقه کارگر تنها از دموکراسی پرولتری و نه دیکتاتوری پرولتری سخن می­رانند و در عمل با روش موذیانه­ای نفی می­کنند که مقوله دموکراسی و دیکتاتوری به مثابه مفاهیم اجتماعی طبقاتی­اند و تواما وجود دارند. در جائیکه برای طبقه کارگر و زحمتکشان دموکراسی هست، در همانجا برای طبقات استثمارگر تنها می تواند دیکتاتوری وجود داشته باشد. این تجربه و آموزش تمام تاریخ بشریت از بدو پیدایش مبارزه طبقاتی است. تمام طبقات حاکمه تا به امروز تنها دیکتاتوری طبقاتی خویش را اعمال کرده­اند.
این روش متناقض، دامن زدن به آشفته فکری، تضاد در گفتار و کردار نشانه عدم صمیمیت کمونیستی و بیان روشن پذیرش رویزیونیسم است.
ما در بخش دوم بحث خود نشان می­دهیم که حزب توده ایران با تئوری­بافی های ضد مارکسیستی از انقلاب قهرآمیز پرولتری روی بر تافته و خود را برای لم دادن در سنگر اپوزیسیونِ ابدیِ بی­ضرر و مورد اعتماد و قبول بورژوازی، آماده کرده است. این حزب رویزیونیستی در پی شرکت در حکومت ایران و تقویت مناسبات حاکم برای همیشه است.