وضعیت کارگران افغانی در ایران
نقل از سند گزارش سیاسی حزب کار ایران(توفان) به کنگره چهارم حزب
پس از اشغال افغانستان توسط نیروهای استعمارگر سیل مهاجرین افغانی به ایران آغاز شد. افغانها فاقد حقوق در ایرانند. آنها باید در شرایط غیر انسانی کار کنند. در اردوگاهها بسر برند، کار آنها کار سیاه است. کودکان بی سرپرست افغانی خیابانهای شهرهای ایران را پر کرده اند و از این وضعیت غیر انسانی رژیم جمهوری اسلامی و سرمایه داران ایرانی برای نیات شوم اقتصادی و سیاسی خویش سود می جویند.
ایجاد تبعیض نسبت به کارگران افغانی و سرکوب کردن و پایمالی حقوق آنها در سراسر ایران امری رایج است. کارگران افغانی فاقد هرگونه حمایت از جانب دستگاههای حکومتی هستند که حتی از حمایت کارگران ایرانی نیز دریغ می ورزند. کارگران افغانی فاقد هرگونه امنیت بوده و در شرایط ترس و وحشت زندگی می کنند و بهر گونه کاری تن در می دهند و این قانونی است که مهاجران افغانی را در سراسر ایران شامل می شود. به عنوان نمونه به گزارش زیر توجه کنید׃
یکی از سایتهای کارگری در مورد کارگران افغانی در تاریخ 3 تیر 87 نوشت׃ در شهر شیراز یکی از هولناک ترین فجایع انسانی در شرف وقوع است. عمال سرمایه در این شهر به نیروی انتظامی و سرکوبگران دولتی دستور داده اند که تمامی کارگران افغانی را که در آلونک های نمور اطراف زندگی می کنند از درون این آلونک ها به بیرون پرتاب کنند. عمال سرمایه همزمان به مردم شهر شیراز اخطار کرده اند که هیچ کس حق راه دادن این کارگران به خانه خود را ندارد، هیچ سکنه شهر حق ندارد هیچ اتاقی حتی در قبال دریافت اجاره به کارگر افغانی بسپارد. دولتمردان سرمایه در نهایت سنگدلی و قساوت و توحش اعلام کرده اند که تمامی کسانی که به کارگران آواره افغانی خانه یا اتوموبیل و وسیله نقلیه اجاره دهند به جریمه های سنگین و مجازات های سخت محکوم خواهند شد. جنایاتی که دولت سرمایه داری علیه این کارگران روا می دارد هیچ دست کمی از جنایات نازی ها علیه بشریت، جنایات سرمایه جهانی علیه آوارگان فلسطین یا جنایات نژادپرستان رودزیا علیه سیاهان ندارد. کارگران افغانی چندین دهه است که توسط سرمایه داران خون آشام ایرانی به سبعانه ترین شکل ممکن استثمار می شوند. طول و عرض و ارتفاع سلسله جبال عظیم سرمایه هائی که این کارگران برای سرمایه داران ایرانی تولید کرده اند با هیچ رقمی قابل بیان نیست. نظام سرمایه داری اینک با این کارگران چنین می کند.
آنچه که عمال سرمایه و دولتمردان علیه کارگران افغانی انجام می دهند خوی و سرشت سرمایه است. مسئله بسیار مهم و اساسی در اینجا وظیفه ای است که بر دوش توده های کثیر کارگر مقیم شهر شیراز و سایر شهرهای اطراف سنگینی می کند. این کارگران هستند که باید بدون هیچ هراسی در حفظ جان همزنجیران افغانی خویش بکوشند. آنان هستند که باید آوارگی و بی سرپناهی کودکان افغانی را آوارگی و در به دری کودکان خود تلقی کنند. این وظیفه انسانی و طبقاتی مفروض کل کارگران ایران است که با صدای رسا و قامت استوار به حمایت از کارگران افعانی برخیزند.
*****
بر گرفته ازتوفان شماره 137 مرداد ماه 1390 آگوست 2011، ارگان مرکزی حزب کارایران