نتایج شوم اشغال عراق و خطر تجزیۀ آن

نزدیک به 9 سال از اشغال وحشیانۀ کشور عراق و به خاک و خون کشیدن دهﻫﺎ هزار مردم بیگناه می گذرد. آمریکا بدون توجه به اعتراضات میلیونﻫﺎ مردم آزادۀ جهان، عراق را به خاطر منابع نفتی و اهمیت استراتژیکی به اشغال کامل خود در آورد. همان طور که بارها سخن گفتهﺍیم ماهیت این جنگ سوای دروغ پردازیﻫﺎﯼ رسانهﻫﺎﯼ امپریالیستی و سوای تحریفات کارگزاران ریز و درشت آمریکائی نه آزادیخواهانه، بلکه ارتجاعی و استعماری است. امروز همه گان می دانند که هر آنچه رئیس جمهور پیشین آمریکا، آقای بوش و شرکاء برای حمله به عراق تراشیدند دروغ بود و اشغال عراق بی پرده و بدون کمترین توجه به موازین و قوانین خود ساختۀ بینﺍلمللی و به بهانۀ مبارزه با تروریسم انجام گرفت. عراق نه با القائده همکاری داشت و نه صاحب سلاح کشتار جمعی بود. این تبلیغات برای اغوای مردم و افکار عمومی بود. در خلال قریب به 9 سال اشغال عراق، دو و نیم میلیون (۲۵۰۰۰۰۰) کشتۀ طبق گفتۀ وزیر بهداشت عراق، یک میلیون (۱۰۰۰۰۰۰) بیوه زن عراقی، ـــ چهار میلیون (۴۰۰۰۰۰۰) کودک یتیم عراقی)، هشتصد هزار (٨۰۰۰۰۰) عراقی ناپدید شده در بازداشتگاه‌های مخفی مرتبط با احزاب گوناگون حاکم (بر ‏اساس شکایت‌های ثبت شده در وزارت کشور عراق)‏، سیصد و چهل هزار (۳۴۰۰۰۰) زندانی عراقی که بدون اعلام جرم، در زندان‌های ارتش ایالات متحده، ‏زندان‌های دولت عراق، و زندان‌های واقع در منطقۀ کردستان به سر می ‌برند، چهار و نیم میلیون (۴۵۰۰۰۰۰) آوارۀ عراقی در خارج از عراق، دو و نیم میلیون (۲۵۰۰۰۰۰) عراقی آواره در داخل عراق (به گزارش وزارت آوارگان عراق)،هفتاد و شش هزار (٧۶۰۰۰) مورد ثبت ‌نام شدۀ ایدز در عراق؛ این رقم قبل از تجاوز به عراق و اشغال آن ‏کم‌تر از ۱۴ مورد بود (بنا به گزارش وزارت بهداشت عراق)،بیش از دوهزار پزشک و قریب به شش هزار نفر از روشنفکران و استادان دانشگاههای عراق ترور و یا به زندان افتادهﺍند.آمریکا از به کاربردن فسفر سفید علیۀ مردم بی دفاع دریغ نکرد و از قتل عام  بیرحمانۀ مردم عراق درفلوجه به هدف نهائیﺍش برای نابودی جنبش مقاومت و ثبات دست نیافت. چشم اسفندیار زندان و شکنجۀ "دموکراتیک" در زندان مخوف ابو غریب عراق نیز بر کسی پنهان نیست و رسالت امپریالیست "دموکراتیک" آمریکا در جهان جز این نیست. اینهاست دستآوردهای شوم اشغال عراق در خلال 9 سال اخیر.

هدف آمریکا از اشغال این کشور استقرار دائمی قوای نظامی و کنترل تمام و کمال منابع طبیعی این کشور به ویژه نفت و محاصرۀ ایران از یک سو و اعمال هژمونی بر سایر رقبای امپریالیستی از سوی دیگر بود.امپریالیست آمریکا موفق به نابودی زیرساخت اقتصادی و همۀ دستآوردهای 50 سال اخیر عراق گردید اما موفق نگشت ارادۀ پولادین مردم عراق و مقاومت استقلال طلبانۀ ملت را درهم کوبد.ارتش متجاوز آمریکا همراه با قوای نظامی بیش از 30 کشور دیگر و درمجموع  با یک نیروی 250 هزار نفری در مقابل پیکار مسلحانۀ مردم عراق ضربات سختی خورد و در یک جنگ فرسایشی و پرهزینه (طبق آمار رسمی هزینۀ جنگ 750 میلیارد دلار بوده است) در باتلاق بی ثباتی و بی دورنمائی فرورفته و چارۀ کار را درعقب نشینی و مستقر کردن قوا در کویت دیده است، تا در آینده هر لحظه لازم آید ارتش را مجدداً وارد کارزار علیۀ "تروریستﻫﺎ" در عراق نماید. باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا در18 ماه نوامبر طی مصاحبهﺍﯼ پایان اشغال عراق را  که وعدۀ انتخاباتی ایشان بود اعلام و به دروغ بر ادامۀ گفتمان دموکراسی و سازندگی عراق مدرن تأکید ورزید.آمریکا هنوز دارای 20000  پرسنل نظامی و امنیتی درعراق است و نهادهای کلیدی و استراتژیک کشور را در کنترل خود دارد. هزینۀ سفارت آمریکا در بغداد با 5000 پرسنل در طی پنج سال 25- 30 میلیارد دلار بوده است.

برقراری ثبات درعراق که یکی از اهداف استراتژیک امریکا برای غارت و چپاول و ادامۀ پیشروی بود با شکست روبرو شده است. هنوز چند روزی از خروج رسمی ارتش آمریکا از عراق نگذشته بود که تشدید نزاع درونی حاکمیت گماشتۀ عراق و فرار معاون رئیس جمهوری، طارقﺍل هاشمی سنی مسلک به اتهام توطئه علیۀ ال مالکی شیعه مسلک رهبر حزب دعوه و متحد جمهوری اسلامی از یک سو و کردهای منطقۀ "خودمختار" از سوی دیگر نشان از  ژرفش بحرانی است که هیچ دورنمائی جز سرنگونی کل حاکمیت نامشروع و همدست استعمار که عراق را ویران ساختهﺍند متصورنیست. شکست سیاستﻫﺎﯼ متناقض امپریالیست آمریکا قابل پیش بینی بود. آمریکا با سیاست تقویت جناح شیعه علیۀ  سنیﻫﺎ و همکاری با رژیم جمهوری اسلامی در برانداری رژیم صدام حسین اگر چه در کوتاه مدت به اهدافش رسید اما در ادامۀ رشد تضادهای سیاسی در عراق به تقویت جناح شیعه و حزب دعوه به رهبری مالکی متحد ایران انجامید که نمی تواند مورد نگرانی آمریکا نباشد. اکنون با توجه به اوضاع بحرانی عراق و تشدید تضادهای جناحﻫﺎﯼ مختلف ذینفع در حاکمیت استبدادی و وابسته، سیاست تجزیۀ عراق یکی از ترفندهای شناخته شدۀ امپریالیست آمریکا برای حضورش درعراق و کنترل منابع نفتی است. سیاست استعماری تفرقه بیانداز و حکومت کن و تجزیۀ کشور به تیولﻫﺎﯼ کوچک تر و ادامۀ سلطه بر عراق در استراتژی امپریالیست امریکا قراردارد و بر جنبش مقاومت عراق است  تا با هوشیاری و بسیج ملت این توطئۀ نواستعماری را خنثی و کشور را از زیر یوغ امپریالیسم رها سازد.

اشغال عراق نشان داد که دموکراسی و آزادی از دل تحریم و تجاوز و بمباران زیرساختﻫﺎﯼ حیاتی ملت به دست نمی آید و امپریالیسم نمی تواند منادی رهائی بشریت باشد. درعراق نه انتخابات دموکراتیک برگزار شد و نه آزادی احزاب به معنای واقعی و نه رفاه و امنیت اجتماعی. بلکه برعکس آنچه که مردم عراق طی سالیان طولانی به دست آورده بودند توسط امپریالیسم و صهیونیسم نابود گردید و کشوربه عصر حجر پرتاب شد. آن بخش از اپوزیسیون ایرانی که در مقابل تحریم اقتصادی ایران سکوت کرده و بیشرمانه از تجاوز نظامی به ایران دفاع می کند،از سرنوشت غم انگیزاحزاب و سازمانﻫﺎﯼ عراقی نیاموخته و به اپوزیسیون خیانت ملی بدل شده است. ننگ تاریخ بر جریاناتی که از الگوی "دموکراسی" بمباران لیبی و عراق و افغانستان و یوگسلاوی الهام می گیرند و به مزدور امپریالیست تبدیل شدهﺍند.

جنبش مقاومت مردم عراق آرام نخواهد گرفت و به نبرد حق طلبانهﺍش تا سرنگونی رژیم فاسد و دست نشاندۀ عراق و بیرون ریختن آخرین سرباز متجاوز ادامه خواهد داد. مردم عراق خواهان خروج فوری و بی قید و شرط  تمامی نیروهای متجاوز از خاک کشورشان هستند. پرداخت غرامت به ملت عراق یکی دیگر از خواستهﻫﺎﯼ ملی و عادلانۀ این خلق است. مبارزه در عراق مبارزۀ مذهبی نیست مبارزهﺍﯼ ماهیتاً آزادیبخش و استقلال طلبانه و ضد استعماری است. این نکات است که در تحلیل باید برجستگی پیدا کند. برای طرد امپریالیسم و صهیونیسم از ممالک تحت سلطۀ اشغالگران استفاده از هرگونه وسیلۀ ابراز مقاومت و سرکوبی دشمن مشروع و قابل فهم است. خلقﻫﺎﯼ جهان حق دارند گور این دشمنان و همدستان داخلی آنها را به عمیق ترین وجه ممکن بِکَنند.

ملت عراق تن به تجزیۀ کشور نخواهد داد. سرنوشت ملت عراق باید فقط به دست مردم این کشور و بدون دخالت نیروهای خارجی تعیین گردد.

زنده باد اتحاد خلقﻫﺎﯼ عراق علیۀ متجاوزین آمریکائی و رژیم  دست نشاندۀ عراق!

توفان

سخن هفته

 نقل ازفیسبوک حزب کارایران

پنجم دی ماه هزار و سیصد و نود

www.toufan.org