مستخرجی از گزارش سیاسی حزب کار ایران(توفان) به کنگره پنجم حزب کار ایران. بخش نخست-اوضاع جهان
ابزارهای نفوذی استعماری امپریالیسم
توافقنامه های مناطق آزاد تجاری
استفاده از توافقنامه های مناطق آزاد تجاری یک روش جدید ممالک پیشرفته امپریالیستی است تا با انعقاد قراردادهای چند و یا دو جانبه در بین خود، درجه بهره کشی کارگران وخلقهای تحت ستم را افزایش داده، قانونهای ملی هر کشور مشخص عضو را دور زده و باطل نموده و تصمیمات قوای قضائیه و مقننه آنرا بی اعتبار کرده و امکان رقابت با دسته بندیهای رقبای خویش را افزایش دهند.
با انعقاد این قرار دادها طرفین قراردادها تصمیم می گیرند که نخست استانداردهای مورد توافقی را در میان خود به وجود آورده و بر اساس این قواعد و ضوابط جدید به تولید کالا بپردازند. بر اساس این هنجارهای(نُرمهای) صنعتی و غذائی تعیین شده، معیارهای معینی را که خود این کشورها از قبل برای خودشان تعیین کرده، آموخته و بر آن مسلطند، و آنها را در موقعیت کشورهای پیشرفته و غیر قابل رقابت قرار می دهد، سر نخ همه چیز را کاملا در دست بگیرند، و این ضوابط خودساخته را به بازارهای جهانی و ملل ضعیفتر تحمیل کنند و سپس با تکیه بر این استانداردهای تحمیلی جهانی که مبنای تولیدِ آنها قرار گرفته است، از ورود کالاهای رقیب به بازارهای داخلی خویش به بهانه غیر استاندارد جلو بگیرند و در زیر لوای "تجارت آزاد" و "مناطق آزاد تجاری" به تقویت بازارهای ملی خود می بپردازند. در این توافقنامه های سرّی و بدور از چشم مردم تصمیم می گیرند چه چیز باید به کالا بدل شود و این کالاها در قلمرو جغرافیائی اعضاء عضو این اتحادیه بدون آنکه گرفتار موانع گمرکی گردند به طور وسیع توزیع می گردند. همین کیفیت را باید کالاهای آنها در عرصه جهانی داشته باشد تا با حضور انبوه خود در این بازارها استانداردهائی را به مردم جهان تحمیل کنند که رقبای آنها قادر به مقابله به مثل با آنها نباشند. این اتحادیه ها از یک طرف رقابت سرمایه های کلان را در داخل بازار داخلی اتحادیه افزایش داده به فربه شدن معدودی از سرمایه داران و ورشکستگی اکثریت آنها منجر شده و مرزهای ملی را از بین برده و یک بازار اقتصادی تحت سلطه سرمایه داران کلان ایجاد می کند و از جانب دیگر این اتحادیه های اقتصادی را به رقابت با سرمایه داران غیر خودی و رقبای خود درعرصه جهانی می کشانند. بخت قدرتهای اقتصادی پیشرفته در این عرصه ها زیادتر است. مثلا آمریکا و آلمان و تا حدودی فرانسه بخت بیشتری دارند تا در قالب این اتحادیه ها به بازارهای همدیگر دست پیدا کرده و در هم ادغام شوند. ولی همین اتحادیه ها که طبیعتا تضادهای درونی امپریالیستی را تقویت می کند به رقابتی بیرحمانه با امپریالیستهای غیر خودی و در اینجا چین و روسیه و یا حتی کشورهائی با اقتصادهای قدرتمند در حال ظهور نظیر هند و برزیل و آفریقای جنوبی می پردازند.
قصور از تعهدات بر اساس موافقتنامه، به صورت اتخاذ تدابیری خواهد بود که موجبات ضرر سرمایه گذار را فراهم آورده و یا منجر به ایجاد موانع در راه حصول منافع سرمایه خارجی گشته و یا از بین رفتن و یا لطمه دیدن منافع سرمایه داران خارجی را در پی داشته باشد. در تمام این توافقنامه ها که تامین منافع سرمایه داران کلان و امنیت سرمایه گذاری آنها در ممالک عضو مد نظر است، تعرفه ها و عوارض گمرکی حذف می شوند و سیاست تامین خودکفائی که شرط استقلال اقتصادی و سیاسی کشورهاست از بین می رود. برای داوری در موارد اختلاف میان شرکتها و کشورها، هیاتهای رسیدگی تعیین می شوند که ترکیبی از عمال سرمایه های خارجی هستند و تابع قانونهای حقوقی کشور مورد چپاول نمی باشند. هیاتهای رسیدگی تابع قانون ممالک عضو نبوده، بلکه از وکلای حقوقی خصوصی که در این زمینه دارای تجربه طولانی هستند تشکیل می شود. این محفل حقوقی خصوصی زیر سلطه انحصارات ممالک غارتگر قرار دارند که در باره آینده این ممالک تصمیم می گیرند و تصمیمات آنها حجت است. به سخن دیگر سرنوشت هستی اقتصادی یک کشور به دست مشتی عمال مافیای اقتصادی امپریالیستی می افتد.
ممالک امپریالیستی با دادن رایانه به کشاورزان خود توانائی های آنها را در رقابت با سایر کشاورزان افزایش می دهند و عملا با شکستن مرزهای گمرکی کشورهای ضعیف به یک مبادله نابرابر با کشاورزان بومی این ممالک دست می زنند. آنها اقتصاد ممالک ضعیف را درهم می شکنند و بر اساس توافقنامه های استعماری که سود حداکثر را برای غارت سرمایه در نظر می گیرد دست آنها را برای چپاول این کشورها باز می گذارند. هر اعتصاب کارگری، افزایش نرخ ارز، زلزله، سیل می تواند به عنوان موانعی برای حفظ منافع این کنسرنها تعریف گشته و هیاتهای رسیدگی که ماموران استعماری هستند، دولتهای این کشورها را که به کارگزاران واقعی این سرمایه ها بدل شده اند، مجبور کنند از در آمد سایر بخشهای اقتصادی، از مالیات عمومی مردم، "خسارت" این شرکتها را بپردازند. این توافقنامه های تجاری در مناطق آزاد به معنی آزادی غارت کشورهای ضعیفتر، ثروتمند تر شدن ممالک امپریالیستی و کنسرنهای آنهاست. آنها برای فریب مردم فهرستی از مزایای دروغین تجارت آزاد جهانی که گویا موجب پیشرفت و رفاه عمومی می شود، تهیه کرده و با تبلیغات از طریق رسانه های خودفروخته و روشنفکران آموزش دیده ی اطاقهای فکری امپریالیستی به حلقوم مردم می ریزند. در عمل نه تنها رفاهی در کار نیست، بلکه عقب ماندگی این کشورها تثبیت می گردد و مردمان آنها همواره بردگان آماده به خدمت سرمایه های کلان خارجی هستند. این وضعیت تضاد میان خلقها و ممالک زیر سلطه را با سرمایه های کلان امپریالیستی و دول حامی آنها تشدید می کند و به رشد جنبشهای ملی دامن می زند.
هجوم سرمایه های انحصاری امپریالیستی برای رقابت به درون بازارهای سایر رقبا با پرچم "آزادی رقابت" بورژوازی متوسط درون این کشورها را به خوراک انحصارات بدل کرده، افزایش درجه استثمار را تشدید نموده، به از خود بیگانگی انسانها دامن زده و به شکاف عمیق میان فقر و ثروت منجر می شود که این وضعیت طلایه دار تشدید مبارزه طبقاتی و نبردهای آتی شدید طبقاتی در این ممالک است. تدوین قوانین ضد دموکراتیک و نقض حقوق و آزادی های مردم و بویژه طبقه کارگر در تحت هیاهوی مبارزه با "تروریسم" برای سرکوب آتی این طغیانهاست.
بر گرفته از توفان شـماره 199 مهر ماه 1395ـ اکتبر سال 2016
ارگان مرکزی حزب کار ایران(توفان)
صفحه حزب کار ایران (توفان) در شبکه جهانی اینترنت
www.toufan.org
نشانی پست الکترونیکی(ایمیل)
toufan@toufan.org
لینک چند وبلاگ حزبی
..........................
وبلاگ توفان قاسمی
http://rahetoufan67.blogspot.se/
وبلاگ ظفرسرخ
http://kanonezi.blogspot.se/
وبلاگ کارگر آگاه
http://www.kargareagah.blogspot.se/
سایت کتابخانه اینترنتی توفان
http://toufan.org/ketabkane.htm
سایت آرشیو نشریات توفان
http://toufan.org/nashrie_tofan%20archive.htm
توفان در توییتر
https://twitter.com/toufanhezbkar
توفان در فیسبوک
https://www.facebook.com/toufan.hezbekar
توفان درفیسبوک به زبان انگلیسی