بیانیه و پیام
«تشکل مارکسیستی ـ لنینیستی توفان و راه آینده»
این تشکل که در واقع نوپا است و چند ماهی بیش از تولدش نمیگذرد، از تجمع برخی از اعضاء سابق «سازمان مارکسیستی ـ لنینیستی توفان» و هم چنین بعضی از رفقای «سازمان راه آینده» پدید آمده است. رفقای گردآمده در این تشکل در طول چندین ده سال گذشته پس از انشعاب اولیه در «سازمان مارکسیستی ـ لنینیستی توفان» در سطوح مختلف مبارزات کمونیستی و دموکراتیک در خارج از کشو فعالانه مشارکت داشتند و در برپایی چندین کنفرانس و یا سمینار بحث و مشورت در جهت وحدت کمونیستی نقش موثر ایفاء کردند.
هم چنین برای پیوند و بوجودآوردن پلی مشترک بین نیروهای کمونیستی، به منظور آشنایی و شناخت بیشتر از همدیگر، همراه برخی دیگر از رفقا، در طرح و ایجاد گروه و سپس سایت «پیوند ـ در خدمت وحدت کمونیست های ایران» فعالیت داشته اند.
همکاری و مشارکت ما با بوجودآمدن «پیوند» گسترده تر شد و ما را با کمونیست های منفرد و هم چنین سازمان ها و برخی از «احزاب کمونیستی» بیشتر آشنا ساخت. اما باید اذعان کنیم که موفقیت ما در جمع آوری و پیوند تا چه رسد به وحدت کمونیست ها ـ علیرغم کوشش های ممکن ـ ناچیز بوده است. اما از سوی دیگر تجربه گرانبهایی را به دست آوردیم که اولا وحدت جنبش کمونیستی بر پایه فعالیت های فردی، پراکنده و نامنسجم، انجام پذیر نیست. باید پرچم حزبیت را برافراشت و به سوی وحدت وسیع تر کمونیست ها حرکت کرد. ثانیا این وحدت، وحدتی است کمونیستی، یعنی بر اساس مارکسیسم ـ لنینیسم و دفاع از دست آوردهای آن در طول تمام دوره تاریخی که مارکس و انگلس ، لنین، استالین و مائو را دربر میگیرد. بدون این زیربنای ایدئولوژیک هرگونه پیوند و یا وحدتی ضرورتا به مجرای انشعاب و انحراف کشیده خواهد شد.
چنین بود که ما پس از گذشت نزدیک به دو سال بحث و مشورت بین خود، تصمیم گرفتیم که تشکل فوق را پایه ریزی کنیم. هدف از ایجاد این تشکل حرکت به سوی ایجاد سازمان، حزب و یا گروهی جدید نیست، برعکس برای یگانگی و استحکام بخشیدن به جنبش کمونیستی ایران است، از مجرای وحدت با رفقای سابق خود که در «حزب کار ایران (توفان)» متشکل اند.
اما چرا «حزب کار ایران (توفان)»؟ ما علیرغم احساس نزدیکی و وجود رفاقت و تا حدودی نیز همزبانی با بسیاری از کمونیست ها و یا حتی برخی سازمان های «کمونیستی»؛ با آنان در زمینه های سیاسی و ایدئولوژیک اشتراکاتی که لازمه وحدت پایدار است، نداریم. ما و رفقای «حزب کار ایران (توفان)» در سطح عام و جهانی از ریشه یک درخت تنومندیم. در اساس، جهان را با دیدگاهی یکسان و ایستاده بر یک زمینه واحد اندیشه و برداشت نظاره میکنیم.
بایسته است که بر این گسست نامیمون و طولانی نقطه اختتامی گذاشت. جدایی و دوری غیر ضروری ما در شرایط کنونی هیچگونه توضیح منطقی و توجیه مقبولی را نمی پذیرد. از سوی دیگر همکاری ما با کمونیستهای دیگر در چندین سال گذشته، سوای آشنایی و علاقه قلبی به آنان، متاسفانه آنچنان پربار نبود. اختلافات بر توافقات چیره بودند و رو به فزونی میرفتند. پیوند ایدئولوژیک ناپایدار و گسسته مینمود و دورنمای روشنی را ارائه نمیداد.
اگرچه انسان عمر نوح ندارد و ما نیز تنها جوانان گذشته ایم، لیکن کوله بار تجربه بیش از نیم قرن جنبش کمونیستی جهانی و ایران را بر شانه خود حمل میکنیم. و این توانایی ما است که نمیتوان آن را کم بها شمرد و یا نادیده انگاشت. فرصت ها را باید به موقع شناخت و استفاده کرد. چنین بود که تصمیم گرفتیم به سوی وحدت با «حزب کارایران (توفان)» برویم.
در شرایط کنونی متاسفانه ما قادر نیستیم گذشته را چراغ راه آینده بسازیم؛ به این دلیل که این گذشته علیرغم دست آوردهای درخشان، شامل اشتباهات و انشعاباتی نیز است که پژوهش و بررسی آنها نه از عهده ما برمی آید و نه مرجع قابل تاییدی وجود دارد و نه بسود جنبش است. تنها میتواند ما را در گرداب مهلک خود نابود سازد. در این جاست که باید به حق گفت ما حاضر نیستیم، گذشته سایه تیره خود را بر مسیر راه حال و آینده ما به افکند و ما را از پا درآورد. اما از این گذشته بخوبی میتوان آموخت که انشعابات ما در «سازمان توفان» هرگز ضرورت عینی نداشتند و اشتباهاتی بوده اند که ضربه مهلکی بر جنبش کمونیستی ایران وارد آوردند.
«سازمان مارکسیستی ـ لنینیستی توفان» بر بنیان مارکسیسم ـ لنینیسم و در جدایی و پیکار ایدئولوژیک و سیاسی با رویزیونیسم خروشچفی به وجود آمد و رشد کرد. اختلافات پدید آمده در آن، همه میتوانستند با شیوه مبارزه به منظور حفظ و تعمیق وحدت، با روش حفظ کلیت و فداکردن جزء قابل حل باشند. در نتیجه انشعاباتی که صورت گرفتند نیز اجتناب پذیر میبودند. به باور ما اختلافات آن زمان اساسی نبودند و لزوما نمی بایست به انشعاب منتج میشد. تکامل تاریخ بر پایه رشد آن تضادهایی قرار دارد که اساسی، مهم و حامل آینده و عامل تکامل اند. تکامل جامعه و طبیعت اما هر آنچه را فرعی، کم اهمیت و خرد است، از راه خود برمیکند، خورد میسازد و به دور می افکند. آن چه باقی میماند، جزء نیست، کل است، خرد نیست، کلان است. پرنده ها میمیرند اما «پرنده» زنده میماند. درخت ها پوسیده میشوند ولی «درخت» هم چنان پابرجاست. آن چه درخت را استوار در زمین نگه میدارد، نه شاخه است و نه برگ، بلکه زمین مناسب، آب کافی و هوای لازم است که ریشه درخت این عنصر اصلی را محافظت میکنند. وگرنه شاخه ها میخشکند، شکسته میشوند، برگ ها می رویند و میریزند. شاخه ها و برگ ها جنبی اند، گذرا هستند. از سوی دیگر چنانچه به جان همین شاخه ها و برگ ها به جان این «اجزاء» به افتیم و آنها را نابود سازیم، میتوانیم درخت را نیز به خشکانیم.
در جامعه و بویژه در مبارزه طبقاتی برای حل مشکل و تضاد باید شیوه مناسب آن را نیز آموخت و به کار برد. وحدت در حزب طبقه کارگر به خاطر تامین منافع آنی و آتی طبقه کارگر آنچنان ارزش اساسی دارد که میتوان و باید برای حفظ آن از اختلافات جنبی هر اندازه نیز مهم جلوه کنند، گذشت و حل آنها را به آینده محول ساخت. و در این جاست که گذشت مثبت، مترقی و راه گشای آینده است و نه نشانه ضعف و یا تسلیم.
چنین است تجربه و آموزش ما از گذشته و همچنین پیام ما برای همه کمونیست ها که خود را از قید اشتغال به جزییات و فرعیات برهانند. خرده کاری را کنار بگذارند. مسائل شخصی را بر مصالح سیاسی حاکم نگردانند. این پیام هم چنین و حتی خطاب به آن احزاب و سازمانهای «چپ» است که اکثرا نه در چهارچوب مارکسیسم ـ لنینیسم، نه در چهارچوب ایده ای و فکری منطبق با ما، ولی به هر حال یا با ادعا و یا با اعتقاد به کمونیسم فعالیت می کنند. به همه آنان توصیه می کنیم که در این راه گام بردارند، اختلافات فرعی خود را کنار گذارند به سوی وحدت با هم گام های جدی بردارند. هر اندازه این نوع وحدت های ضروری صورت پذیرد و هر آنچه نتیجتا از تعداد تشکلات، سازمان ها و احزاب موجود کاسته شود، به همان اندازه نیز شفافیت و روشنایی بر صحنه مبارزه طبقاتی پرتو خواهد افکند.
تشکل ما در طی مذاکرات با رفقای «حزب کار ایران (توفان)» برخی از انتقادات و هم چنین تغییرات و یا تصحیحات لازم در برنامه حزب را مطرح ساخت و متفقا بر اساس نظرات بالا به این نتیجه رسید که همه این نکات پس از انجام قطعی وحدت در درون حزب قابل طرح و حل خواهند بود.
تکرار میکنیم: از خرده کاری به پرهیزیم، اختلافات فرعی، کم اهمیت و یا سلیقه ای را عمده نکنیم و آنها را کنار بگذاریم. دفاع از مارکسیسم ـ لنینیسم و جنبش کمونیستی در کلیت آن، شرکت فعال در حزب واحد مارکسیستی ـ لنینیستی را می طلبد. برای حفظ تمامیت «درخت» باید درخت ها را حفظ کرد.
از این طریق ما همه کمونیست ها را که در اساس با ایدئولوژی، برنامه و فعالیت «حزب کار ایران (توفان)» توافق دارند، دعوت میکنیم به این حزب به پیوندند.
- باشد که پیام ما گوش شنوایی را به یابد
- باشد که وحدت ما ثمره ای افزون به بارآورد
- باشد که جنبش کمونیستی بر پایه مارکسیسم ـ لنینیسم رشد و تکامل یابد
۲۱ مارس ۲۰۱۴
اول فروردین ۱۳۹۳
تشکل مارکسیستی ـ لنینیستی توفان و راه آینده
*****
بر گرفته از توفان شماره 170 اردیبهشت ماه 1393 مه سال 2014، ارگان مرکزی حزب کار ایران(توفان)
صفحه حزب کار ایران (توفان) در شبکه جهانی اینترنت
نشانی پست الکترونیکی(ایمیل)
سایت کتابخانه اینترنتی توفان
سایت آرشیو نشریات توفان
توفان در توییتر
توفان در فیسبوک
توفان درفیسبوک به زبان انگلیسی
