آمریکا: رژیم ترور و ریاکاری
پیرامون جنایات امپریالیست آمریکا در
افغانستان
تجاوز دسته جمعی
سربازان آمریکائی به دختران کشورهای اشغالی
موج اعتراضات علیۀ
حضور نظامیان آمریکا و ناتو باز هم سراسر افغانستان را فراگرفته است. این بار، خشم
مردم افغانستان در پی قتل عام فجیع ۱۶ شهروند افغانستان، از جمله ۹ کودک و ۳ زن در
روز ۲۱ اسفند به دست یک گروهبان ارتش آمریکا در روستای پنجاوی استان قندهار به
چنان نقطۀ انفجاری رسید که حتی دولت دست نشانده افغانستان نیز مجبور شد این حادثۀ
تروریستی را طرحی از پیش برنامه ریزی شده بخواند و از آمریکا مجازات مجرم را
خواستار شود و نمایندگان مجلس فرمایشی افغانستان هم به علامت اعتراض، صحن مجلس را
ترک کنند. با این وجود، مردم عادی افغانستان، عکسﺍلعمل دولت و مجلس را ناکافی
دانسته و دولت آقای کرزای را به پرده پوشی جنایات متعدد آمریکا در کشورشان متهم می نمایند.
این حادثه چندی پس
از آن اتفاق افتاد که غلیان خشم عمومی مردم افغانستان در اعتراض به عملیات "قرآن
سوزی" در یک پایگاه نظامیان آمریکائی در شمال کابل در اوایل اسفند ماه هنوز
فروکش نکرده بود و قبل از این حادثه نیز، پخش تصاویر ادرار کردن چهار سرباز آمریکائی
بر روی اجساد سه افغانی قربانی جنایت خود، موجی از نفرت و انزجار شدید در میان
مردم افغانستان و همۀ بشریت آگاه جهان را نسبت به جنایات متعدد نظامیان آمریکائی و
حضور نظامی آمریکا و ناتو در افغانستان و سایر کشورها به راه انداخته بود.
اظهارات و موضعگیری
مقامات "دولت محلی" و آمریکا در مقابل این جنایت هولناکی که نظامی
آمریکائی مرتکب شد، به روال معمول، منبعث از یک نسخه آماده تزویر و ریاکاری
سبکسرانه بود و مثل همیشه سعی کردند حادثه روی داده را به یک نظامی آمریکائی نسبت
داده و اصل موضوع را که در واقع، نمود عینی تروریسم دولتی شمرده می شود، از
دید عمومی پنهان نمایند. شایان توجه است که این شیوۀ برخورد شاید عوام پسندانه به عقیدۀ
آنها، روی آشکار و پیدای قضیه است و دقیقاً، سیاست جنگ سالاران امپریالیسم را
بازتاب می دهد که می خواهند "مار را با دست سید علی" بگیرند.
به عبارت صحیح تر، این طرز برخورد به حادثه، عیناًَ با سیاست آمریکا در
انحراف افکار عمومی از اصل واقعیت منطبق است که سعی می کنند در زیر فریادهای "که
بود، که بود، من نبودم" صورت مسئله به طرز دلخواه خود تغییر داده و با نسبت
دادن چنین حوادث تروریستی به این یا آن فرد دون پایه، جانب اصلی مسئله، یعنی چهره
مزورانه و تروریستی دولت آمریکا را پنهان سازند.
اگر از منشور واقع
بینی به این گونه حوادث نگریسته شود، آگر آن قیامت موهوم برپا گردد و دهﻫﺎ میلیون
انسان قربانی سیاستﻫﺎﯼ توسعه طلبانه، تجاوزگرانه و تروریستی امپریالیسم آمریکا در
اقصا نقاط عالم، از میلیونﻫﺎ سرخپوست بومی نابود شدۀ اتازونی گرفته تا کشتهﻫﺎﯼ
روزمره امروزی در هر جای جهان سر از خاک برآورند و برای ادای شهادت در مقابل
دادگاه تاریخ به صف شوند، روشن خواهد شد که برده داران و خوانین جنایتکار
اروپا با مهاجرت به آمریکای شمالی (اتازونی) و غصب و تصاحب این سرزمینﻫﺎ و قتل عام
جمعیت بومی آن، کشور جعلی و متجاوزی بنام ایالات متحده آمریکا را به منظور تثبیت،
تداوم و مدرنیزه کردن مستمر بردگی و بندگی، تروریسم و تجاوزکاری و هم چنین، ابدی
ساختن تمام ضد ارزشﻫﺎ تشکیل داده و پروراندند. و این، همان صورت اصلی مسئله و جانب
ناپیدای جنایات هولناک ارتکابی نظامیان آمریکائی به حساب می آید که چه به صورت
انفرادی و چه به صورت جمعی به عملیات تروریستی دست می زنند، حمامﻫﺎﯼ خون به راه
می اندازند...
حادثۀ تروریستی ۲۱
اسفند در روستای پنجاوی افغانستان که به کشتار ۱۶ نفر و آتش زدن اجساد آنها منجر
گردید، یک حادثۀ استثنائی و منحصر به فرد و یا اتفاقی نبود. کم اتفاق نیافتاده است
که نظامیان اشغالگر آمریکائی در افغانستان، عراق و سایر کشورها، در زندانﻫﺎﯼ علنی
و مخفی، در کوچهﻫﺎ و خیابانﻫﺎﯼ شهرها و روستاهای کشورهای اشغالی، بارها و بارها
مرتکب چنین جنایات دهشتناکی شده باشند. این تربیت یافتگان مکتب پنتاگون و سیا، به کرات
مراسم عزا و عروسی مردم افغانستان و عراق را بمباران کرده، انسانﻫﺎ را به رگبار
بستهﺍند و یا به ظن وجود "تروریست"، خانهﻫﺎ را بر سر ساکنانشان خراب
نموده، مردان و کودکان را به زیر آتش گرفتهﺍند و زنان و دختران را پس از تجاوز
کشتار کردهﺍند.
جالب توجه است که
در همۀ این گونه موارد، مقامات رسمی سعی کردهﺍند حادثه را نتیجۀ "اشتباه"
این یا آن فرد، این یا آن خلبان جنگنده خوانده و حداکثر با یک عذرخواهی بی معنی و
یا اظهار تأسف خشک و خالی و قول رسیدگی به پروندۀ حادثه و مجازات عاملین، سر و ته
چنین فجایع هولناک را بهم بیاورند تا آبﻫﺎ از آسیاب بیافتد و سپس، بدون این که
تغییری در سیاستﻫﺎﯼ خود ایجاد کنند، باز هم به جنگ با همان تروریستﻫﺎ ادامه دهند،
که آمریکا و ناتو به بهانۀ جنگ با آنها، از ده سال پیش افغانستان را اشغال کرده و
امروز در یک امیرنشین دست ساز امپریالیسم بنام قطر، با همان تروریستﻫﺎ به دور میز
مذاکره نشستهﺍند.
هر دیدگاهی که
بخواهد وحشیگری نظامیان اشغالگر را به بهانۀ عذرخواهیﻫﺎ، اظهار تأسفﻫﺎ و وعدهﻫﺎﯼ
رسیدگی "دولت های محلی" و آمریکا توجیه نماید، باید پاسخ این سؤالات را
هم بدهد که اصلاً فرض کنیم آن سرباز و یا سربازان آمریکائی خودسرانه به چنین
جنایتی دست زده و یا زدهﺍند. در این صورت، بلافاصله این سؤال مطرح می شود که،
اصولاً آمریکا به چه حقی باید در افغانستان یا هر کشور دیگری حضور نظامی داشته
باشند؟ چه کسی و یا کدام دولت، جلادان آدمخوار تربیت یافتۀ مکتب پنتاگون و سازمان
سیا را به کشور افغانستان و یا هر کشور دیگری روانه کرده است؟ آیا وجود صدها
پایگاه نظامی و حضور صدها هزار ارتشی مالیخولیائی آمریکائی در کشورهاﯼ مختلف جهان،
حاصل دیگری غیر از فجایع پیاپی ترور و قتل عام زنان و کودکان، پیران و جوانان و
ویرانی کشورها به بار آورده است؟
همۀ واقعیتﻫﺎﯼ
ناگوار تاریخی و تکرار مستمر حوادث مشابه آنچه گروهبان ارتش آمریکا در روستای
پنجاوی و به طور کلی در افغانستان و هر کشور دیگری مرتکب شد و می شوند، ثابت
می کنند که مسئولیت تمامی تجاوزات وحشیانه به زندگی انسانﻫﺎ و همۀ قتل عامﻫﺎ
و ترورها نه بر عهدۀ این یا آن شخص، بلکه، به طور مشخص بر عهدۀ دولتی است که کشور
دیگر را به زیر سیطرۀ نظامی خود درآورده است.
حوادث خونین روزمره
پس از پیروزی امپریالیسم جهانی در جنگ به اصطلاح سرد در کشورهای مختلف جهان و از
جمله در یوگسلاوی، افغانستان، عراق، پاکستان، سومالی، لیبی و به طور کلی در گوشه وکنار
جهان ثابت می کند که بدون مبارزۀ قاطع و پیگیر علیۀ تروریسم دولتی امپریالیسم
آمریکا، سرکرده قداره بندان بینﺍلمللی، بدون متوقف ساختن ماشین جنگی ــ تروریستی
آن، نه تنها بمباران و ترور مردم بی دفاع افغانستان، حتی حمله به بشریت همۀ جهان
کما فیﺍلسابق ادامه خواهد داشت و ساکنان کره زمین هرگز روی صلح و امنیت،
آزادی و آرامش را نخواهند دید.
* * * * * * * * *
اعلامیه
بریده باد
دستان اشغالگران!
یکشنبه
21 حوت 1390 بار دیگر به حیث یکی دیگر از روزهای خونین، ثبت تاریخ کشور ما شد. شب
هنگام یک تن از مزدوران روانی و وحشی آمریکائی با داخل شدن به خانهﻫﺎﯼ افراد بی
دفاع ملکی و رگبار مسلسل، خون 17 تن از تودهﻫﺎﯼ زحمتکش و بی دفاع ولسوالی
پنجوائی ولایت قندهار را که بیشتر آنان کودکان و زنان بودند، به زمین ریخت و 12 تن
دیگر شان را زخمی ساخت. این جنایت، نه اولین و نه آخرین نوع از اعمال ضد انسانی و
هیستریک اشغالگران آمریکائی و متحدان آن علیۀ مردم افغانستان است. قبل بر این نیز
امپریالیستﻫﺎﯼ خون آشام و وحشی بدترین جنایات و توهینﻫﺎ را علیۀ تودهﻫﺎﯼ ما
روا داشتهﺍند.
کشتار
این زنان و کودکان در حالی صورت می گیرد که یک تن از جلادان زن به نام میلنی
ویرور که سفیر اوبامای قاتل در امور زنان می باشد، در کنار بیرق این
امپراتوری خونریز، خانمﻫﺎئی از نوع "اندیشه" را برای ما "رهبر"
می سازند و وزارت خارجۀ این اشغالگران به خانمﻫﺎئی از نوع "درانی"
جایزۀ "زن شجاع" را می دهند.
جنایت،
بربریت و نظامی گری سرشت امپریالیزم را می سازد. اشغالگران آمریکائی و
متحدان آن با استخدام لومپن ترین و جانی ترین افراد در اردوی خود، تلاش
دارند تا از یک طرف با پرداخت کم ترین معاش، جلو مصارف اضافی جنگی خود را
بگیرند و از سوی دیگر کشورهای خود را از وجود چاقوکشان، آدم کشان، دزدان و
رهزنان "پاک" سازند، اما این که این انسانﻫﺎﯼ وحشی و روانی در
کشورهای اشغال شده (افغانستان و عراق) به چه جنایاتی دست می زنند، برای
اربابان شان هیچ ارزشی ندارد.
مزدوران
وحشی اشغالگر با گرفتن عکسﻫﺎﯼ "یادگاری" کنار اجساد، شاشیدن بر مردهﻫﺎ،
قتل عام کودکان و زنان، بمباران عروسیﻫﺎ و محافل مردم، قطع اعضای بدن اجساد برای
تفریح و سرگرمی، و استفاده از پیشرفته ترین و مهلک ترین سلاح ها در
میدان جنگ (به گزارش روزنامۀ دنمارکی انفورمیشن (معلومات) وحشی گران ناتو تحت
فرماندهی اشغالگران آمریکایی از بم، موشک و نارنجکﻫﺎئی دارای فاسفورس سفید در
مناطق مسکونی استفاده کردهﺍند. اسناد افشاء شده نشان می دهد که نظامیان آمریکائی
بر روی یک هدف 20 تا 50 موشک حاوی فاسفورس سفید پرتاب نمودهﺍند. در اثر اصابت این
موشکﻫﺎ پوست قربانی آتش می گیرد و هنگامی که آکسیجن به بدن برسد، آتش تا
عمق بدن نفوذ می کند) ماهیت واقعی، پلید و غیر انسانی نظام سرمایه و
امپریالیزم را به نمایش گذاشته اند.
دولت
پوشالی کابل که یکی از مزدورترین و فاسدترین دولتﻫﺎ در تاریخ کشور ما به شمار
می رود، و لبالب از جنایتکاران خلقی ــ پرچمی، جهادی و طالبی است، با این که
می داند هست و بود هر ثانیۀ دولت پوقانهﺍئیﺍش در دست کاخ سفید است، با ژستﻫﺎﯼ
بچگانه، اشک تمساح ریخته و "آخرین هشدارها" را به بادارانش صادر
می کند تا بیشتر از این خون نریزند!!
امپریالیستﻫﺎ
در افغانستان، عراق، لیبیا، سوریه، فلسطین و سایر کشورهای اشغالی و غیر اشغالی به
خاطر منافعﺍشان جویﻫﺎئی از خون تودهﻫﺎﯼ زحمتکش را جاری ساختهﺍند. هیچ کلمهﺍﯼ نمی تواند
عمق درد، رنج و بدبختی ملتﻫﺎﯼ تحت ستم و جنایاتی را که بر آنﻫﺎ می رود، به
نمایش بگذارد. سازمان انقلابی افغانستان درینجا گوشهﺍﯼ از جنایات ضد انسانی نظام سرمایه
را که در کشورهای اشغالی توسط ماشین جنگی آن صورت گرفته، انعکاس می دهد تا
آنانی که زیر بیرق این جلادان به "رهبری" و "شجاعت"
می رسند، بدانند که مشاطه گران ارزان و بی مقدار امپریالیستﻫﺎﯼ
خونخواراند.
در راه سوسیالیزم، به پیش!
سازمان
انقلابی افغانستان
12
مارچ 2012
