اصلاح قانون کار یا نابودی دستاوردهای زحمتکشان
سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه
هیئت بازگشائی سندیکای کارگران فلزکارمکانیک
آذر هشتاد ونه
مبارزات طبقۀ کارگر ایران برای ایجاد اتحادیه های مستقل کارگری است. این اتحادیه های مستقل باید از حقوق کارگران در مقابل سرمایه داران و دولت حمایت کنند. این اتحادیه ها تشکلهائی در مقابل اتحادیه های دولتی هستند که نقش آنها کنترل و آرام نگهداشتن طبقۀ کارگر است. ولی مبارزه برای تشکیل اتحادیه های مستقل کارگری به معنی آن نیست که این اتحادیه ها وظیفه سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی و استقرار یک حکومت کارگری را بعهده دارند. این تصور رایج و اشتباهی است که در پاره ای نیروهای مدعی "چپ" وجود دارد. اتحادیه کارگری حزب نیست که وظیفه رهبری کسب قدرت سیاسی را داشته باشد. اتحادیه کارگری برای بهبود شرایط استثمار و نه برای نابودی استثمار مبارزه می کند. اتحادیه کارگری در عین مستقل بودن، مناسبات سامانه سرمایه داری را برسمیت می شناسد و در همان چارچوب خواهان بهبود شرایط زندگی و تدوین قوانین به نفع کارگران و یا رعایت قوانین موجود است. مخلوط کردن وظایف اتحادیه کارگری و مسئله کسب قدرت سیاسی هم به حزب طبقۀ کارگر و هم به اتحادیه صنفی طبقۀ کارگر صدمه می زند. استقلال اتحادیه کارگری سراسری تنها به مفهوم اتخاذ تصمیمات مستقل و بدون اجبار از جانب دولت و سرمایه داران است نه بیشتر و نه کمتر. حزب ما از مبارزات برحق کارگران برای تشکیل اتحادیه های مستقل درجهت تحقق حقوق حقه خویش دفاع میکند و از هیچ کوششی در امر تقویت پیکار مشترک کارگران دریغ نمی ورزد. بیانیه مشترک زیر و محتوای آن نشان دهنده آگاهی کارگران و عزم متحدشان علیۀ رژیم جمهوری اسلامی و قوانین ضد کارگری درایران است.
زنده باد پیکار متحد کارگران ایران علیۀ رژیم ضد کارگری سرمایه داری جمهوری اسلامی
هئیت تحریریه
توفان الکترونیک
اصلاح قانون کار یا نابودی دستاوردهای زحمتکشان
1 ــ در اصلاحیۀ قانون کار،فصل ششم هیچ اسمی از سندیکاهای کارگری به میان نیامده است. در صورتی که در مادۀ 101 برنامۀ توسعۀ چهارم و در رابطه با مقاوله نامهﻫﺎﯼ 87 و 98 و آزادی تشکیل سازمانﻫﺎﯼ مستقل کارگری به سازمان بینﺍلمللی کارقول اجرائی شدن این ماده داده شده بود.در این اصلاحیه حتی شوراهای اسلامی به یک نماد بی خاصیت که تنها نظاره گرپایمال شدن حقوق کارگران است بدل گردیده و طراحان این اصلاحیه، مادۀ 33 قانون کار ضد کارگری محمد رضا شاه را دوباره زنده کرده و به کارفرمایان حقوقی بیشتراز زمان ستم شاهی برای اخراج بی قید و شرط داده است،که این نقض آشکارمقدمۀ قانون اساسی بخصوص سپردن سرنوشت مردم به دست خودشان می باشد.
2 ــ در اصلاحیۀ قانون کار برای کاهش هزینهﻫﺎﯼ سرمایه گذاری از توافق کارگران با کارفرمایان صحبت به میان آمده است.آیا کارفرمایان با دارا بودن همۀ امکانات و طبقۀ کارگر بدون امکانات و حتی سندیکاهای کارگری چگونه می توانند در یک شرایط مساوی با هم توافق بکنند آن هم در مورد دستمزد، بیمه و سایرمسائل رفاهی؟ حذف پیمانﻫﺎﯼ دست جمعی و حداقل حقوق از دیگراصلاحات قانون کاراست و این به معنای زیرپا گذاشتن بند 12 از اصل سوم قانون اساسی است.
3 ــ در اصلاحیۀ قانون کار، جهت کاهش قیمت تمام شدۀ کالاها و خدمات از کاهش مدت بیمۀ بیکاری به 2سال و کاهش مبلغ بیمۀ بیکاری به نصف و حتی حذف بیمۀ اجباری کارگران سخن به میان آمده است. آیا این مقدمۀ حذف اصل 29 قانون اساسی نیست؟
4 ــ در اصلاحیۀ قانون کار، از بهسازی قراردادهای موقت نام برده شده است طبقۀ کارگر می گوید که قراردادهای موقت باید لغو شود نه بهسازی. در اصلاحیه پا را از این هم فراتر گذاشته. از روزمزدی و حتی کارساعتی و کنترات هم نام برده شده است، که:
این به معنای بردگی کامل و برگشت به قرون 18 میلادی است.تدوین کنندگان این اصلاحیه حتی نظری به بند 1و2 اصل چهل و سوم قانون اساسی نیانداخته و این اصل راعمداً نادیده گرفتهﺍند.
5 ــ در اصلاحیه، برای آسان شدن سرمایه گذاری، کارگاهﻫﺎﯼ تا200 نفر از مشمولیت قانون خارج خواهند گردید.که این کامل ترشدن بخشنامۀ 10/12/78 وزارت کار و خروج کارگاهﻫﺎﯼ زیر 5 نفر از مشمولیت قانون است که در آن زمان بیش از000/800/2 نفر از قوانین حمایتی محروم شدند و هم چنین خارج شدن مناطق ویژۀ تجاری ازمشمولیت قانون کار را باعث گردید.که این نیزبه فراموشی سپردن اصول 19و20 قانون اساسی است و این عاملی خواهد بود تا بخش بازرسی وزارت کار منحل و دیگر هیچ نظارتی برعملکرد کارفرمایان اعمال نشود.آن چه اعتراض زحمتکشان را در سراسردنیا برانگیخته است، توصیۀ سازمان تجارت جهانی و صندوق بینﺍلمللی پول به دولتﻫﺎ است که ازهر قانونی که به نفع طبقۀ کارگر باشد جلوگیری شود.در کشور ما نیز برای آن که خیال کارفرمایان و سرمایهﺪاری انگل تجاری راحت شود زمزمۀ انحلال سازمان تأمین اجتماعی، تعاونیﻫﺎﯼ مصرف و مسکن به گوش می رسد.و با واردات بی رویه، نابودی زیرساختﻫﺎﯼ کشور را نشانه گرفتهﺍند. زحمتکشان در سراسر دنیا و به خصوص در ایران این رویکردهای ضد کارگری را قبول نخواهند کرد. اگر در فرانسه، یونان، انگلستان، اعتصاب و تظاهرات در رسانهﻫﺎﯼ کشورمان بدل به یک بی عدالتی در حق مردم این کشورها تلقی می گردد، متاسفانه در کشورمان اعتراضات کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی، کارگران کارخانۀ فرش بابلسر، کارگران کارخانۀ لاستیک سازی البرز،کارگران نیشکر هفت تپه با ضرب و شتم جواب داده شده است.دوستان سندیکائی!
ما و کارگران مبارز را به جرم حق خواهی، اعتراض به عقب افتادن ماهﻫﺎ دستمزدهایشان و اعتراض به نابودی دستاوردهایشان و نادیده انگاشتن موادی از قانون اساسی که مربوط به زحمتکشان است، زندانی کردهﺍند.
برادران و خواهران زحمتکش!
ما نخواهیم گذاشت آنچه دستاوردهای یکصدسالۀ مبارزات خونین پدرانمان است با توصیهﻫﺎﯼ سرمایهﺪاری جهانی و تهاجم سرمایهﺪاری انگل تجاری داخلی،از بین برود.سی سال نادیده انگاشتن حقوق زحمتکشان و قانون اساسی کافی است.
داشتن قانون مترقی و حامی زحمتکشان، گسترش و تعمیق تأمین اجتماعی، ریشه کن شدن فقر و محرومیت، امکانات لازم برای تشکیل خانواده برای همه، فرصت و توان کافی برای خودسازی معنوی و سیاسی و اجتماعی، شرکت فعال در رهبری کشور، جلوگیری ازسلطۀ اقتصادی بیگانه بر اقتصاد کشور (اصول قانون اساسی)، از حقوق مسلم و قانونی ماست و خواستار اجرائی شدنش هستیم.
دوستان کارگر!
بی تردید خواست ما آسان نیست، اما اتحاد و عزم ما و تجربۀ درخشان پیشکسوتان کارگری، پیش روی ماست. تصمیم و ارادۀ ما آیندهﺍﯼ روشن برای فرزندانمان را به ارمغان خواهد آورد. تصمیم ما راهگشاست.
حزب عالی ترین شکل تشکیلات طبقاتی پرولتاریا است (لنین)
