کاری کردیم که:

سارکوزی شکست خورد

 بیانیه کمیته مرکزی حزب کمونیست کارگران فرانسه در مورد انتخابات ریاست جمهوری

         خلق ما مرتکب خطا نشد: همان کاری را کرد که برای طرد یک راست خطرناک لازم بود، راستی که سیاست پس رفت اجتماعی، سیاست تجزیه و تعرض در قبال جنبش کارگری را دنبال می کرد و در این راستا بپای زد و بند با راست افراطی رفته بود. وجد مردم در دور اول انتخابات، عاملی که اولین شکست را به سارکوزی و شرکاء تحمیل کرده بود، در دور دوم تائید و تقویت شد.

سارکوزی، که مدام موعظه می کرد و به سمت هواداران جبهه ملی پیش می رفت، تا آخرین دقایق هم، دست از ستیزه جوئی نکشید. هفته ای نبود که یکی از تزهای راست افراطی را به عاریت نگیرد، برعلیه سندیکاها، برعلیه مهاجران مهملی نبافد، پرچم نفرت طبقاتی را علم کرده و مرتب درباره «کار حقیقی»! و یا «کارگران حقیقی»! جفنگ می گفت، مردم را تحریک می کرد.

همین راستگرائی عیان بود که هرچه بیشتر از روی مقاصد «نا»مرئی سارکوزی و شرکاء را پرده برداشت: یعنی همدستی آشکار با راست افراطی در دولت برعلیه طبقه کارگر، برعلیه خلق، برعلیه سازمانهای اجتماعی و سندیکائی. شواهدی هست مبنی براینکه هواداران جبهه ملی(جبهه فاشیستهای فرانسوی-توفان) پیام حضرات را خیلی خوب گرفتند. بیخود نبود که رفتند و دستجمعی به سارکوزی رای دادند – علت آرای زیاد سارکوزی در دور دوم انتخابات. گواینکه مارین لوپن خود را «بی طرف»! قالب کرده و پیشنهاد «رای سفید»! داده بود.

در مقابل، کسانی که فکر می کردند که گرایش سارکوزی و شرکاء یک تاکتیک انتخاباتی برای «جذب» آرای جبهه ملی بوده، در اشتباه بوده و هستند: پای استراتژی حضرات در میان بود، که هم پیروزی محتمل در انتخابات جاری را در مد نظر داشتند و هم بفکر اپوزیسیون فردا بودند.

پای یک استراتژی، وحدت سیاسی و ایدئولوژیک به منظور تراشیدن نوعی مرجع رسمی برای رای افراطی، برای ایجاد یک فضا، فضای تنش ماندگار، در جامعه در میان بود، توام با انواع تحقیر و اجحاف و تعرض و پراکندگی و... تا الیگارشی بتواند، با خیال راحت، سیاست ریاضت کشی خود را پیاده کند. از شما چه پنهان که ما با برداشتن سارکوزی از راس دولت، جلوی اجرای این سناریوی مخرب را گرفتیم.

بدون وجد و تحرک مردم در همان دور اول انتخابات، پس زدن سارکوزی خیلی دشوار تر و یا اصلا مقدور نمی شد. ناگفته نماند که این وجد و تحرک ناشی از مبارزه جبهه چپ و کاندیدای آن ژان – لوک – ملانشون بود. بعد از دور اول انتخابات، با اعلام بلافاصله اینکه باید جلوی سارکوزی را گرفت، ایضا با بسیج تمام پتانسیل جبهه چپ بیاری همه سازمانها و احزاب تشکیل دهنده آن، نقش اصلی، نقش تعیین کننده ای را در نتیجه دور دوم انتخابات بازی کرد.

تمایل به طرد سارکوزی، به مطالبات گسترده کارگران، زحمتکشان، جوانان و زنان در محله های مردمی بازمی گردد، که تمام بار سنگین بحران و سیاست ریاضت کشی را بدوش می کشند. اینها همه در دل مبارزه انتخاباتی جبهه چپ حاضر بوده و نقش ارزنده ای بازی کردند. فرانسوا اولاند، دولتی که تشکیل خواهد داد، نمی توانند این حقایق را نادیده بگیرند. ما هم، ضمن هشدارهای مداوم، قبول مطالبات کارگران و زحمتکشان و... را به آنان تحمیل خواهیم کرد. این یکی از ودیعه های مطرح در انتخابات پارلمانی است. بکوشیم تا حداکثر نمایندگان حاضر در فهرست اسامی جبهه چپ انتخاب شوند تا ما بتوانیم با امکانات بیشتر برای تامین مطالبات حیاتی توده ها مبارزه کنیم.

فراموش نکنیم که یک موقعیت سیاسی تازه بوجود آمده است. الیگارشی طرحها و خواسته های خود را دارد، برآن است که ما را برای جبران ضایعات بحرانش بیشتر بدوشد، با توسل به سیاست ریاضت کشی در سطح ملی و هم در سطح اروپائی و بین المللی. هنوز مساله از میان بردن شغلها در دستور قرار دارد، که گویا بدلیل انتخابات دنبال نشد. باید بفکر رشد و برآمد مبارزه طبقاتی باشیم. پس جا دارد که قطب های مقاومت را، بیش از پیش، بمراتب بیشتر از هر زمان دیگری، تقویت کنیم، به جنبشی که با جبهه چپ رقم خورد دامن بزنیم. این همان چیزی است که هواداران جبهه چپ گفته و می خواهند. یکشنبه شب، ضمن شادی بخاطر طرد سارکوزی، با خواندن سرود انترناسیونال فریاد می زدند که «ما چیزی را رها نخواهیم کرد».

حزب ما، یکبار دیکر اعلام می کند که به وظیفه خود در جبهه چپ عمل کرده و برای حضور بیشتر در میان طبقه کارگر، حضور استوارتر در میان مردم به مبارزه خود ادامه خواهد داد. این تنها راه برای مبارزه موثر در قبال نفوذ جبهه ملی است، پیوند با مبارزه جاری کارگران و خلق برای ایجاد یک بدیل حکومتی. این تنها راه غلبه بر توهم و پراکند گی است، دخالت هرچه بیشتر مردان و زنان، جوانان و نوجوانان جهت سازماندهی بیشتر و بهتر، برای ایجاد بدیل حکومتی را می طلبد. 

         

پاریس، 6/ماه مه/2012

کمیته مرکزی حزب کمونیست کارگران فرانسه

(لا فورژ، ارگان مرکزی حزب کمونیست کارگران فرانسه)

ترجمه و تکثیر از حزب کارایران (توفان)