متن نامه سندیکا به مراسم اهدای جایزه رز نقره ای
خانمها و آقایان ، نمایندگان محترم و مسئولین نهاد سالدار، خواهران و برادران:
با تقدیم گرمترین درود ها و تشکرات از طرف سندیکای کارگران شرکت واحد و رئیس در بندش آقای منصور اسالو و متاسف از این هستیم که اعضای هیئت مدیره سندیکا در این جمع حضور ندارند و با تشکر از وکیل محترم سندیکا که قبول زحمت کرده اندبسیار به خود می بالیم که در چهارمین سالگرد احیای مجدد سندیکای کارگران شرکت واحد ، ITF وITUC، که ما را بعنوان کاندیدای دریافت جایزه رز نقره ای معرفی کردند تشکر کنیم و از نهاد سولیدار به خاطر اعطای این جایزه ارزشمند به سندیکای شرکت واحد ، سپاسگزاریم.نهاد سالودر با پیگیری و جدی ات برای عدالت اجتماعی در سراسر جهان با اعطای این جایزه به تمام جویندگان عدالت اجتماعی خاطر نشان میکنند که هنوز هم کوشش و فداکاری قابل تقدیر است. ما این جایزه را با دیگرانی که کاندید این جایزه بودند خود را شریک میدانیم و این جایزه در اصل متعلق به تمام کارگران ایران است. این جایزه متعلق به میلیونها کارگری است که با وجود همه فشارها برای ماهها است حقوق خود را دریافت نکرده اند، این جایزه متعلق به زنان کارگر و در حال اشتغالی است که بخاطر زن بودن از حقوق برابر با همکاران مردشان محروم هستند، این جایزه متعلق به اقلیتهای ملی و مذهبی است که هنوز در زمان استخدام مورد تبعیض قرار میگیرند و این جایزه متعلق به کسانی است که در راه تشکل مستقل کارگری؛ زندانی، بیکار، اخراج ، آواره و خانه خراب میشوند و مهمتر از همه این جایزه به همسران و کودکانمان تعلق دارد که در این مدتی که سندیکای جوان و تازه تاسیس ما هنوز زمان چندانی از احیای آن نمی گذرد، اما رنجها و مشقتها و سختیهای فراوانی را متحمل شده اند.در عین حال این جایزه از دید ما سمبل تشویق و حمایت از آن دسته از فعالین کارگری و اعضاء اتحادیه های صنفی و اجتماعی و همه کارگران و زحمتکشانی است که تنها راه رسیدن به حقوق عادلانه و انسانی خود را نه از طریق انتظار صدقه و رأفت از طرف حاکمان و دولتمردان دارند، نه از طریق نهادهای به اصطلاح در ظاهر کارگری و در اصل از بالا درست شده دولتی که در عمل به جای نمایندگی منافع کارگران، وظیفه کنترل جنبش مستقل کارگری و شناسائی و مورد آزار و اذیت قرار دادن فعالین کارگری را دارند. این جایزه از دید ما سمبل تشویق و حمایت از آن دسته از فعالین کارگری و اعضاء اتحادیه های صنفی و اجتماعی است که برای تأمین و پیشبرد و ارتقاء حقوق کارگران و همینطور حقوق بشر به نیروی خود کارگران و مردم اتکاء میکنند و از طریق آموزش و بالا بردن سطح آگاهی و متشکل کردن و مبارزه متحدانه اقدام میکنند. این همان روندی است که "سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه" تاکنون طی کرده است.باید خاطر نشان کرد که فعالیت و اعتراضات کارگری از سالهای١٣٨٣تا به امروز وسعت وشتاب سریع و بیسابقه ای گرفته و تشکل هایی زیادی چه در دل محیط کار و یا خارج از محیط کار شکل گرفته اند و کارگران با انتخابات نمایندگانشان و تصویب اساسنامه توانسته اند علیرغم تمامی سرکوبها و کارشکنیها، از حقوق کارگران دفاع کنند و مبارزاتشان را پیش ببرند.کارگران ایران از اجرا نشدن قوانین موجود داخلی و بین المللی رنج می برند و دستمزد دریافتی آنها اگر به تاخیر نیفتد تامین کننده زندگیشان نمی باشدکه نمونه های بسیاری در آخرین گزارش کمیته پیگیری سازمان جهانی کار به چشم می خورد ولی پاسخ دولت ایران به این مشکلات بی پایه و اساس می باشد وکارگرانی را که سالها حقوق انسانی شان نادیده گرفته شده ، مقصر جلوه می دهد .کارگران سندیکای شرکت واحد بعد از بازگشای اش در دو اعتصاب بزرگ شرکت کرد و در طول این چند سال با ضرب و شتم، زندان، بیکاری، احضارهای متوالی به دادگاه ها، فشار اقتصادی، و نداشتن دفترچه های درمان آن هم در این برهه که تورم روز افزون است روبروهستند و هم اکنون تعداد ٣٥ نفر از اعضای سندیکا حدود ٣ سال است بیکار هستند. بسیاری از فعالین سندیکا به بیماری قلبی ، نارسایی کلیوی و ریوی و آسم دچار شده اند و خانواده هایشان بعلت نداشتن دفترچه درمان نمیتوانند سلامتیاشان را بدست بیاورند و کودکانمان گاه از ادامه تحصیل محروم میشوند. ما در اینجا از پارلمان اروپا تقاضا داریم که ما را چه برای آزادی رئیس سندیکایمان و چه بازگشت به کارمان و قانونی شدن سندیکای کارگران شرکت واحد، یاری کنند.امسال مصادف است با تصویب شصتمین سالگرد اعلامیه حقوق بشر و همینطور شصتمین سالگرد تصویب قانونی حق تشکل های کارگری و سندیکاها در جهت دفاع از منافع و حقوق کارگران توسط سازمان جهانی کار و همچنین شصتمین سالگرد نهاد سالودر. در ایران قدمت تاسیس سندیکا بیش از یکصد سال است اما ما شاهدیم که نه حقوق اتسانی و نه حقوق کارگری هنوز هم تصویب نشده و هنوز جامهء عمل بخود نپوشیده است.با دریافت این جایزه کارگران ایران میدانند نهاد سالیدار و دیگر نهادهای حقوق انسانی کارهای ما را دنبال میکنند و از اینطریق یادآوری میکنند که مسئله جامعه ایران فراگیر تر و پیچیده تر از مسائلی است که رسانه های گروهی مطرح میکنند. یعنی زمانیکه در بسیاری از کشورها از ایران اسم برده میشود، فقط مسئله هسته ای نیست که باید در ذهنها خطور کند بلکه مهمتر جامعه ای بسیار وسیع تر از دولتی وجود دارد که تمام محرومیتهای را که در این سالها کشیده هنوز بسیار صلح دوست است و هنوز از طریق راههای قانونی و مسالمت آمیز میخواهد آینده اش را رقم بزند، و مردمش امیدی به دیپلماسی خاموش ندارد و امید دارند در هر نشستی با و یا بدون دولتمردان ایران مسئله حقوق انسانی این ملت هفتاد و دو میلیونی در راس مباحث قرار گرفته شود نه مسائل اقتصادی و نظامی. هنوز اکثر ما در این جمع براین باور هستیم که نهاد صنفی و تشکل کارگری رکن اساسی در دمکراتیزه کردن جامعه و از آن طریق شکلگیری دمکراسی در اکثر جوامع بوده است و در نبود نهاد صنفی ما نمیتوانیم بنیادهای یک جامعه سالم را پی ریزی کنیم . کارگران ایران خواهان حمایت تمامی نهادهای انسانی و کارگری هستند تا بتوانند گامهای موثر تری برای ایجاد تشکل های واقعی و از آنطریق بوجود آوردن دمکراسی بردارند رشد بی سابقه و برخواستن مبارزات جنبش کارگری ایران و نهادهای صنفی در ۳ سال گذشته در مقایسه با ۸۰ سال گذشته ما را به این باور رسانده است که حمایتهای بین المللی محکم با ماست. زمانی که مشتهایمان را به هوا میبریم ما میدانیم که تنها نیستیم. این جایزه عزم ما را مستحکم میکند که این مبارزات را گسترش دهیم.
در پایان سندیکای کارگران شرکت واحد یکبار دیگر از مسئولین سالیدار برای اعطای این جایزه به سندیکای شرکت واحد تشکر میکند.
با امید به گسترش صلح و عدالت در تما م گیتی
سندیکای کارگران شرکت واحداتوبوسرانی تهران و حومه
