این همه دروغگویی! چرا؟
ا. م. شیری
٢٢ شهریور ١٣٩٠
این نوشتار در بخش نظردهی «گفتگو با بهروز خلیق(٢)» مندرج در نشریه اینترنتی «کارآنلاین» (http://www.kar-online.com/wp/?p=21260) درج شده است که با برخی اضافات و ویرایش ها منتشر می شود.
آقای خلیق چرا دروغ می گوئید؟
شما می گوئید: «در تونس و مصر، مردم بدون دخالت نظامی ناتو و با مبارزه مدنی و مسالمت آمیز، رژیم های دیکتاتوری را پائین کشیدند.». ولِی، احتمالا کودتای نظامی در مصر بفرمان باراک اوباما را: «من امیدوارم ارتش مصر کنترل اوضاع را بدست بگیرد»، فراموش کرده اید.
شما می گوئید: «از آغاز جنگ در عراق حدود ۳۰ هزار سرباز عراقی و بیش از ۸۰۰ هزار نفر غیر نظامی کشته و بیش از یک میلیون و پانصد هزار نفر مجروح شده‌اند.» اما، آمار وزارت بهداشت و پزشکی قانونی عراق از کشته شدن دو میلیون و نیم و ناپدید شدن هشتصد هزار نفر عراقی گواهی می دهد (آمار رسمی دولت عراق، به نقل از سایت کنعان، نوشته صباح البغدادی، ترجمه ح. ظهوری، تارنگاشت عدالت، تحت عنوان «ترازنامه دمکراسی آمریکائی در عراق»).
شما می گوئید: «اما مدل لیبی ترکیبی از عامل درونی و دخالت بیرونی است». اما، در لیبی هیچ حرکت اعتراضی صورت نگرفته بود، یعنی عامل درونی دخالت نداشت که آتش جنگ مسلحانه باندهای تروریستی شعبه ای از القاعده و خرابکاران «اسلامی» بفرماندهی نظامیان ناتو، مشخصا انگلیس، از شرق آن کشور زبانه کشید.
شما می گوئید: «کشورهای عضو ناتو بیش از ٢٠ هزار پرواز برای شناسائی و بمباران مقر قدافی و نیروهای نظامی هواداراش انجام دادند». این رقم بسیار کمتر از آن رقم واقعی است که هنوز هم ادامه دارد و موجب قتل عام باعتراف همان «شورای موقت» پنجاه هزار نفر لیبایی گردید (صرفنظر از اینکه در اینجا هم مثل عراق رقم کشتارها تحریف شده است).
شما می گوئید: «مسلح شدن مردم، دست قذافی را برای سرکوب مخالفین از زمین و آسمان باز کرد.» هیچ سندی تا کنون در باره سرکوب مخالفان از زمین و بخصوص، از آسمان توسط نیروهای دولتی لیبی، حتی از سوی هیچ ارگان و نهاد غربی و رسانه های مزدور غربی منتشر نشده است.
شما می گوئید: «بدین ترتیب غرب در لیبی بدون پیاده کردن نیروی نظامی به حمایت وسیع دیپلماتیک و بمباران مناطق نظامی و حمایت از شورشیان، پیروزی بر قذافی را امکان پذیر ساختند.». این یک ادعای کذب است. نیروهای مسلح سیا حتی از سالها پیش در لیبی بودند و خرابکار و ترویست آموزش می دادند. وانگهی وقتی که نیروهای مزدور داخلی برای جنگ کفایت می کنند، چه احتیاجی به پیاده کردن نیروی خارجی باقی می ماند؟ آقای خلیق از کی تا حالا فضاسازی بوسیله رسانه های مزدور امپریالیسم «حمایت وسیع دیپلماتیک» معنی می شود؟
شما می گوئید: «بمباران مناطق نظامی و حمایت از شورشیان، پیروزی بر قذافی را امکان پذیر ساختند». شما چگونه جرأت می کنید بمباران مدارس، بیمارستانها، هتل ها، مناطق مسکونی شهرها و روستاها، رادیو- تلویزیون و بطور کلی، بمباران به اعتراف خودتان «زیرساختهای لیبی» را «بمباران مناطق نظامی» بنامید؟
شما می گوئید: «در این مدل هم دیکتاتور سرنگون شد و هم غرب هزینه سنگین انسانی و مالی نپرداخت». اجازه بدهید از سؤال شود هزینه بقول شما آن «٢٠ هزار پرواز» چه نام دارد؟ آن هزاران تن بمب و مواد منفجره که بر سر مردم لیبی و شهرهای آن ریخته شد، رایگان بود؟
شما می گوئید: «مردم سوریه علیرغم سرکوب شدید رژیم بشار اسد، تاکنون از رویکرد به مبارزه مسلحانه اجتناب کرده و مبارزه مدنی و مسالمت آمیز را با تحمل هزینه سنگین ادامه داده اند.» شما چگونه می توانید چنین بی پروا دروغ بگوئید در حالیکه تلفات ارتش، پلیس و نیروهای امنیتی سوریه بسیار بیشتر از تلفات مداخله نیروهای دولتی می باشد و در سوریه جنگ های مسلحانه از شهرها و قصبات هممرز با اردن، اسرائیل، عراق و ترکیه، برهبری گروههای مسلح که عمدتا در بیش از چهل پایگاه آموزش تروریست اسرائیل در منطقه کردستان عراق و قطر آغاز شد؟ چگونه می توانید دخالتهای رژیم صهیونیستی- اسلامی ترکیه و کشتار مردم سوریه از سوی تک تیراندازان را کتمان کنید؟
آقای خلیق! شما که همصدا با ناتویی ها، رژیم جمهوری اسلامی ایران و رژیمهای غربی و رسانه های دروغپراکنی آنها از «سقوط دیکتاتور» بکمک دو عامل داخلی و خرجی، اظهار «خوشحالی» می کنید، می توانید به این سؤالهای ساده پاسخ بدهید: آیا عامل خارجی (ارتش فاشیستی ناتو، پادشاهی های عربستان، قطر، نروژ، دانمارک، هلند و انگلیس و بطور کلی، دولتهای غربی و مقامات آنها مثل اوباما، کلینتون، بوش، تاچر، سارکوزی، راسموسن، براون، برلسکونی، اردوغان، مرکل، زاپاترو، کامرون،...) و عامل داخلی (محمود جبرئیل، مصطفی عبدالجلیل، موسی کوسا، عبدالعزیز صهد، خلیفه حفتر، ...) را مترقی تر از قذافی می دانید؟ آیا می توانید بگوئید: چرا در مصر، تونس، یمن، بحرین، عربستان، قطر «مخالفان» بر خلاف لیبی و سوریه دست به اسلحه نبردند؟ چرا ناتو و دولتهای امپریالیستی آمریکا و اروپا و مترسکهای منطقه ای آنها (عربستان سعودی، قطر، اردن و اتحادیه عرب) تمام تلاشهای دیپلماتیک اتحادیه آفریقا و کشورهای آمریکای لاتین برای توقف جنگ استعماری در لیبی را رد کردند؟
آقای خلیق شما که حرف دلتان را این چنین با صراحت زده اید: «... به همین خاطر، این مدل می تواند برای غرب و اپوزیسیون برخی کشورها جذبه داشته باشد»، فکر نمی کنم اولا- از روندی که به اشغال استعماری لیبی و «سقوط دیکتاتور» منجر شد، بی اطلاع باشید. به همین سبب، دروغگویی های شما را چیزی جز تحریف ماهیت جنگهای استعماری امپریالیسم و آماده ساختن زمینه های ذهنی جنگ احتمالی علیه ایران نمی توان معنی کرد. ثانیا- منظور شما از « اپوزیسیون برخی کشورها»، مشخصآًَ کدام کشور و کدام اپوزیسیون است؟
آقای خلیق! در رد هریک از این مواردی که مطرح کرده اید، هزاران سند وجود دارد. اگر اینها را ندیده، نشنیده و یا نخوانده اید، حداقل به ترکیب «شورای موقت لیبی» نظری بیاندازید، تا ببینید اشغال استعماری لیبی طبق برنامه قبلی اتفاق افتاد یا نه!
آقای خلیق! هدف شما از این همه دروغ در ده دقیقه مصاحبه چیست؟ فقط به اینها جواب بدهید! بقیه دروغهایتان پیشکش. با این وجود، به شما توصیه می کنم برای شناخت عوامل خارجی و داخلی بطور کلی و در لیبی، بالاخص، حتما به این نشانی سر بزنید.
