اسرائیل: مصونیت تا کی؟

یورش ارتش اسرائیل به یک ناوگان حامل کمکﻫﺎﻯ بشردوستانه به غزه، در سحرگاه ٣١ مه ٢٠١٠، احتمالاً بیست کشته داده است. این حمله در آبﻫﺎﻯ بینﺍلمللی صورت گرفته. کشورهای متعدد از جمله در اروپا و نیز دولت فرانسه آن را محکوم کردند. برنارد کوشنر، وزیر خارجۀ فرانسه، اعلام کرد که "هیچ چیز نمی تواند اعمال چنین خشونتی را که ما آن را محکوم می کنیم، توجیه کند". چند کشور از جمله سوئد، اسپانیا، ترکیه و فرانسه سفیر اسرائیل را فراخواندند. یونان مانور هوائی با اسرائیل را معلق و سفر فرماندۀ نیروی هوائی اسرائیل را لغو کرد.

طبیعی است که باید از این محکومیت ها استقبال کرد. اگر چه هنوز افرادی هستند که عملیات اسرائیل را توجیه می کنند. برای مثال، بنا بر گزارش خبرگزاری فرانسه، فردریک لوفور سخنگوی وصف ناپذیر حزب "اتحاد برای جنبش مردمی" (UMP) [حزب حاکم در فرانسه.م] اظهار داشته که حزب او از مرگ افراد "متأسف" است ولی "تحریکات" کسانی را که خود را دوستان فلسطینیان معرفی می کنند» نکوهش می کند.

یک روز پیش از این عملیات نظامی، برنار هانری لوی با غیب گوئی که از صفات پسندیده بی شمار اوست، در تل آویو گفت: "من هرگز ارتشی این چنین دموکراتیک ندیده ام که این قدر اخلاقی رفتار کند." (روزنامه هارتص، ٣١ مه ٢٠١٠) [١] یادآوری کنیم که هنگام جنگ غزه، فیلسوف ما بر روی یک تانک اسرائیلی خرامیده بود تا وارد سرزمین اشغالی شود [٢]. بنا بر گزارش خبرگزاری فرانسه، لوی حملۀ امروز را "احمقانه" ارزیابی کرده، زیرا ممکن است وجهۀ اسرائیل را خدشه دار کند. اما، او حتی یک کلمه برای محکومیت یا اظهار تأسف نسبت به کشته شدگان به زبان نیاورد...

تنها پرسشی که امروز مطرح است، تخمین میزان بهائی است که دولت اسرائیل به خاطر این جنایت خواهد پرداخت. چرا که سازمان ملل متحد سالﻫﺎست دهﻫﺎ قطعنامه صادر کرده است. [٣] (و اسرائیل آنها را نقض کرده است)، اتحادیۀ اروپا متون بی شماری را به تصویب رسانده که از اسرائیل دعوت می کنند تا به حقوق بین المللی احترام بگذارد یا حتی به حقوق انسانی، مثلاً با شکستن تحریم غزه. هیچ کدام از این مصوبات در عمل به اجرا در نیامدهﺍند. برعکس، اتحادیۀ اروپا و ایالات متحده به اسرائیل پاداش هم می دهند.

شاهد این مدعا پذیرش عضویت اسرائیل در "سازمان همکاری و توسعۀ اقتصادی" (OCDE) در هفتۀ گذشته و دیدار بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل از فرانسه برای رسمیت بخشیدن به آغاز حضور این کشور است. همان طوری که در اطلاعیه "انجمن همبستگی فرانسه ــ فلسطین" (AFPS) در تاریخ ٣٠ آوریل ٢٠١٠ آمده است: "عضویت اسرائیل در سازمان همکاری و توسعۀ اقتصادی، ضربهﺍﻯ است برای صلح!" [٤]. این عضویت به منزلۀ تأیید انضمام کرانۀ باختری و جولان به "محدوده" اسرائیل است. حملۀ اسرائیل به ناوگان صلح چند روز پس از آن نشان می دهد که این دولت حسن نظر یاد شده را به منزلۀ چراغ سبزی جهت دست یازیدن به هر عملیاتی می داند. در دسامبر ٢٠٠٨، رویداد مشابهی رخ داده بود. در آن هنگام، اتحادیۀ اروپا تصمیم به "ارتقای" روابط دوجانبه با اسرائیل گرفت. [٥]تصمیم یاد شده امتیازاتی به دولت اسرائیل می داد که اتحادیۀ اروپا فقط برای قدرتﻫﺎﻯ بزرگ قائل بود. چند روزی از آن رویداد نگذشته بود که تانکﻫﺎﻯ اسرائیلی به سرزمین غزه یورش برد و در کمال مصونیت از هر گونه مجازاتی، مرتکب "جنایتﻫﺎﻯ جنگی" و حتی "جنایت علیۀ بشریت" شد.

ریچارد فالک، فرستادۀ ویژۀ سازمان ملل به سرزمینﻫﺎﻯ اشغالی فلسطین، در لوموند دیپلماتیک (مارس ٢٠٠٩) مقالهﺍﻯ نوشت با عنوان "ضرورت بازخواست از مسئولین تجاوز به غزه". [٦]چند ماه بعد، کمیسیون سازمان ملل به ریاست ریچارد گلدستون، قاضی جنوب آفریقائی جمعبندی خود را اعلام کرد. [٧] گزارش او اسرائیل را به شدت محکوم می کرد، هر چند که حماس را نیز نادیده نمی گرفت. این گزارش تأیید می کرد که ارتش اسرائیل آتش بس را نقض کرده و از جنایات آن پرده بر می داشت. گزارش گلدستون گزارشﻫﺎﻯ متعددی را که عفو بین المللی [٨] و سازمان دیده بان حقوق بشر منتشر کرده بودند، تأیید می کرد.

این گزارشﻫﺎ به اتخاذ هیچ مجازاتی علیۀ حکومت اسرائیل نیانجامید. یکی از بهانهﻫﺎئی که برای پرده پوشی و توجیه بی ارادگی پیش کشیده شد، ادعای وجود بررسیﻫﺎﻯ جدی در اسرائیل بود. در حالی که شارون ویل، حقوقدان اسرائیلی با استدلال آن را رد می کند (لوموند دیپلماتیک، سپتامبر ٢٠٠٩) [٩]، در مقالهﺍﻯ با عنوان "از غزه تا مادرید، ترور حساب شده ــ صلاح شهاده".

از سوی دیگر، در اسرائیل شاهد یورش بی سابقهﺍﻯ به سازمانﻫﺎﻯ دفاع از حقوق بشر، چه اسرائیلی و چه بین المللی هستیم. در این کشور، این سازمانﻫﺎ را، پس از تهدید ایران، حماس و حزب الله، مهم ترین تهدید استراتژیک علیۀ دولت تلقی می کنند. گروه هائی که از سوی حکومت و جناح راست افراطی حمایت می شوند، کارزاری تمام عیار برای بی اعتبار کردن آنان به راه انداختهﺍند. نظیر "مونیتورسازمانﻫﺎﻯ غیر دولتی NGO-Monitor [١٠] که جنگی تبلیغاتی برای توجیه آن چه غیرقابل توجیه است به پیش می برد. (به مقالۀ دومینیک ویدال "دروغ هر چه بزرگ تر باشد..." (لوموند دیپلملتیک، فوریه ٢٠٠٩ مراجعه کنید). [١١] آیا باید در شگفت بود که سربازان اسرائیلی مددکارانی را که تلاش می کنند به غزه آذوقه برسانند، "تروریست" خوانده و چون تروریستﻫﺎ با آنان رفتار کنند؟

آیا مصونیت اسرائیل از مجازات هم چنان ادامه خواهد یافت یا برخی دولتﻫﺎ تصمیم دقیقی برای مجازات اسرائیل اتخاذ خواهند کرد تا به دولت اسرائیل ( و هم چنین مردم آن) بفهمانند که این سیاست، سرکوب و اشغال بهائی دارد که باید بپردازند؟

دولت فرانسه، می تواند در چارچوب اتحادیۀ اروپا به شرکایش پیشنهاد کند تا پیمان همکاری با اسرائیل را به اتکای مادۀ ٢ معلق کنند. این ماده به صراحت می گوید که اسرائیل موظف به حفاظت از حقوق انسانی است. به مقالۀ ایزابل آوران، "مسامحۀ اتحادیۀ اروپا در برابر اسرائیل" در سایت لوموند دیپلماتیک مراجعه کنید. [١٢] هم اکنون، فرانسه می تواند بدون این که معطل شرکای اروپائیﺍش شود، تصمیم مقتضی اتخاذ کند [١٣] ابتدا، برای وادار کردن اسرائیل به احترام به حقوق و تصمیمات اتحادیۀ اروپا، کارزاری برای تعیین مبداء محصولات اسرائیلی وارداتی در فرانسه به راه انداخته و واردات محصولات مستعمرهﻫﺎﻯ اسرائیلی را ممنوع کند (و نه فقط اختصاص عوارض گمرگی به آن ها)؛ سپس، تأکید کند که استقرار شهرکﻫﺎﻯ استعماری در سرزمینﻫﺎﻯ اشغالی غیر قابل قبول است و ساکنان این شهرکﻫﺎ برای مسافرت به فرانسه به ویزا نیاز دارند. با مراجعه به نشانی داوطلبان سفر به فرانسه این امر عمل سادهﺍﻯ است؛

سرانجام، فرانسه اعلام کند که شهروندان فرانسه که در اسرائیل به خدمت نظام وظیفه در می آیند، حق خدمت در سرزمینﻫﺎﻯ اشغالی را ندارند. شرکت آنان در عملیات نظامی اشغالگرانه مستوجب تعقیب قضائی شود.

برنارکوشنر، وزیرخارجه اعلام کرد که در میان کشته شدگان در کشتیﻫﺎ، فرانسوی نبوده است. اما، آیا او مطمئن است که هیچ شهروند فرانسوی در میان مسئولان جنایت وجود ندارد؟





[1] - http://www.haaretz.com/news/diplomacy-defense- bernard-henri-levy-i-have-never-seen-an-army-as- democratic-as-the-idf-1.293087?localLinksEnabled=false

[2] - http://blog.mondediplo.net/ 2009-01-10-Liberer-les-Palestiniens-des-mensonges-de-Bernard

[3] - http://www.monde-diplomatique.fr/2009/02/A/16775

[4] - http://www.palestine-solidarite.org/communique.afps.300410.htm

[5] - http://ir.mondediplo.com/article1345.html

[6] - http://ir.mondediplo.com/article1416.html

[7] - http://blog.mondediplo.net/ 2009-09-16-Gaza-crimes-de-guerre-crimes-contre-l-humanite

[8] - http://blog.mondediplo.net/ 2009-07-05-Le-rapport-d-Amnesty-International-sur-la-guerre

[9] - http://ir.mondediplo.com/article1460.html

[10] - http://www.ngo-monitor.org/index.php

[11] - http://ir.mondediplo.com/article1385.html

[12] - http://www.monde-diplomatique.fr/carnet/2009-06-25-UE-Israel

[13] - http://blog.mondediplo.net/ 2010-04-06-Trois-suggestions-a-Bernard-Kouchner





از لوموند دیپلماتیک، ترجمۀ بهروز عارفی. نویسنده آلن نگرش

20ژوئن 2010