گزارشات رسیده حاکی از آن است که جلادان جمهوری اسلامی این قاتلان هزاران جوان پر امید و آزادیخواه ایران درخلال هفتۀ پایانی دی ماه از روز جمعه 20 دی تا جمعه 27 دی ماه بخشی از گورهای قربانیان کشتار دسته جمعی تابستان و شهریور 1367 را با بولدوزردرهم ریخته و با ریختن خاک تازه و کاشتن درخت، سیمای آن را تغییر داده تا ازاین طریق آثار جنایت هولناک فاجعه اعدامﻫﺎﻯ وحشیانه و جنون آمیز سالﻫﺎﻯ 60تا 67 را بپوشانند.
بازماندگان قربانیان کشتاردسته جمعی هرتابستان با دستهﻫﺎﻯ گل به گلزارخاوران آمده و بر مزار عزیزانشان به گفتگو با یکدیگر پرداخته و یاد و خاطرۀ آنها را گرامی می دارند. خانوادهﻫﺎﻯ قربانیان سال 67 هر تابستان به رغم تهدیدات و ضرب و شتم مأموران دولتی تجمع کرده و این امر درسالﻫﺎﻯ اخیر به یک سنت مبارزاتی علیه رژیم جمهوری اسلامی تبدیل شده است. به یمن امکانات الکترونیکی و تسهیل ارتباطی بین داخل و خارج کشور این تجمعات در عرصۀ بین المللی نیز انعکاس نسبتاً خوبی داشته و همین امر رژیم را به وحشت مرگ انداخته است. رژیم جمهوری اسلامی همواره ازاین که گورستان خاوران به عنوان سند جنایت تاریخ نظام سرمایهﺩاری اسلامی میدانی برای مبارزه و افشاگر زشتی سیمای سیاسی دستگاه حکومتی است، هیچ گاه نگرانی خویش را ازاین امر پنهان نکرده و با ترفندها و حیل مختلف سعی در تخریب و پاکسازی آن داشته است.
جمهوری اسلامی به آیندهﺍش بیمناک است. ازتنفر بازماندگان قربانیان کشتار بیرحمانۀ سالﻫﺎﻯ 60 و 67 نسبت به خود آگاهست. حضورهرسالۀ خانوادهﻫﺎ در گلزارخاوران و گسترش همبستگی با این عزیزان رژیم را به وحشت انداخته است. حضور فیزیکی خانوادهﻫﺎ درخاوران حتا اگر هیچ اقدام سیاسی در آن محل صورت نگیرد جنایت و قساوت رژیم تبهکار اسلامی را که هزاران تن از جوانان میهن را بدون هیچ گونه محاکمهﺍﻯ تیرباران کرده و درشبﻫﺎﻯ قیرگون آن سالﻫﺎ اجساد خونین را درخاوران پرتاب نمود، یادآوری میکند. رژیم تجمع خانوادهﻫﺎﻯ قربانیان در خاوران را محاکمۀ سیاسی خویش تلقی میکند و این خطر را می بیند که دراثر رشد و گسترش چنین تجمعات اعتراضی مشکلات بزرگی برایش فراهم گردد. رژیم جمهوری اسلامی نسبت به منافع طبقاتی خود آگاهانه و نقشه مند عمل میکند. هرحرکتی که بخواهد نطفۀ تشکل را به خود گیرد آن را درنطفه خفه میکند. حتا اگر چنین اقدامی در راستای همسوئی با ادعاهای "انسان دوستی" خود رژیم باشد. تعرض به مادران صلح در تهران که درحمایت و هم بستگی با مردم غزه به میدان آمده بودند نشان ازبیم و وهراس رژیم ازشکل گیری تشکل دارد. رژیم از تشکل یابی مردم درتمام عرصهﻫﺎﻯ صنفی سیاسی و فرهنگی و اجتماعی می ترسد و تخریب خاوران نیز درهمین کادر قابل بررسی است. گلزارخاوران سمبل مقاومت و یادگارمبارزین و انقلابیون راه آزادی و استقلال و عدالت اجتماعی است واین سند جنایت هولناک همواره باید زنده بماند و همگان به ویژه نسل جوان از کم و کیف این فاجعه آگاهی یابد.
اعتراضات گوناگونی تاکنون علیه تخریب گلزارخاوران صورت گرفته است. سازمان عفو بین‌المل نیز طی نامهﺍﻯ از جمهوری اسلامی خواسته است:
» سریعا به تخریب صدها گور فردی و جمعی بی نام و نشان در گورستان خاوران پایان دهد و تضمین کند که این محل حفظ خواهد شد. هم چنین تحقیقات قانونی بی طرفانه، جامع و مستقل در این گورستان و درباره اعدامﻫﺎﻯ دسته جمعی سال ١٩٨٨ در ایران را که "کشتار زندانیان" نامیده می شود و سالﻫﺎست به تأخیر افتاده است، آغازنماید. «
کميسر عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد علاوه بر تأکيد بر حق خانوادهﻫﺎﻯ قربانيان برای دادخواهي، درخواست کردند "که مقامات سازمان ملل در جريان ملاقاتﻫﺎيشان با مسئولان جمهوری اسلامی بخواهند که به آزار و اذيت خانوادهﻫﺎ پايان داده شود."
لیکن نباید به این اعتراضات تا همین حد بسنده کرد. باید از تلاش همۀ خانواده ها حمایت کرد. حزب ما از همۀ گروهﻫﺎ و احزاب و سازمانﻫﺎ و شخصیتﻫﺎﻯ سیاسی می خواهد هر یک به سهم خود علیه تخریب گلزار خاوران دست به فعالیت زنند و اجازه ندهند رژیم تبهکار جمهوری اسلامی به اهداف کثیفش دست یابد.
گلزارخاوران سند مخالفت با جمهوری اسلامیست و شعله ای نیست که خاموش گردد.
گلزار خاوران سند جنایت و محاکمه کلیت نظام سرمایه داری جمهوری اسلامی و سمبل مقاومت و ایستادگی است.
بازماندگان قربانیان کشتاردسته جمعی هرتابستان با دستهﻫﺎﻯ گل به گلزارخاوران آمده و بر مزار عزیزانشان به گفتگو با یکدیگر پرداخته و یاد و خاطرۀ آنها را گرامی می دارند. خانوادهﻫﺎﻯ قربانیان سال 67 هر تابستان به رغم تهدیدات و ضرب و شتم مأموران دولتی تجمع کرده و این امر درسالﻫﺎﻯ اخیر به یک سنت مبارزاتی علیه رژیم جمهوری اسلامی تبدیل شده است. به یمن امکانات الکترونیکی و تسهیل ارتباطی بین داخل و خارج کشور این تجمعات در عرصۀ بین المللی نیز انعکاس نسبتاً خوبی داشته و همین امر رژیم را به وحشت مرگ انداخته است. رژیم جمهوری اسلامی همواره ازاین که گورستان خاوران به عنوان سند جنایت تاریخ نظام سرمایهﺩاری اسلامی میدانی برای مبارزه و افشاگر زشتی سیمای سیاسی دستگاه حکومتی است، هیچ گاه نگرانی خویش را ازاین امر پنهان نکرده و با ترفندها و حیل مختلف سعی در تخریب و پاکسازی آن داشته است.
جمهوری اسلامی به آیندهﺍش بیمناک است. ازتنفر بازماندگان قربانیان کشتار بیرحمانۀ سالﻫﺎﻯ 60 و 67 نسبت به خود آگاهست. حضورهرسالۀ خانوادهﻫﺎ در گلزارخاوران و گسترش همبستگی با این عزیزان رژیم را به وحشت انداخته است. حضور فیزیکی خانوادهﻫﺎ درخاوران حتا اگر هیچ اقدام سیاسی در آن محل صورت نگیرد جنایت و قساوت رژیم تبهکار اسلامی را که هزاران تن از جوانان میهن را بدون هیچ گونه محاکمهﺍﻯ تیرباران کرده و درشبﻫﺎﻯ قیرگون آن سالﻫﺎ اجساد خونین را درخاوران پرتاب نمود، یادآوری میکند. رژیم تجمع خانوادهﻫﺎﻯ قربانیان در خاوران را محاکمۀ سیاسی خویش تلقی میکند و این خطر را می بیند که دراثر رشد و گسترش چنین تجمعات اعتراضی مشکلات بزرگی برایش فراهم گردد. رژیم جمهوری اسلامی نسبت به منافع طبقاتی خود آگاهانه و نقشه مند عمل میکند. هرحرکتی که بخواهد نطفۀ تشکل را به خود گیرد آن را درنطفه خفه میکند. حتا اگر چنین اقدامی در راستای همسوئی با ادعاهای "انسان دوستی" خود رژیم باشد. تعرض به مادران صلح در تهران که درحمایت و هم بستگی با مردم غزه به میدان آمده بودند نشان ازبیم و وهراس رژیم ازشکل گیری تشکل دارد. رژیم از تشکل یابی مردم درتمام عرصهﻫﺎﻯ صنفی سیاسی و فرهنگی و اجتماعی می ترسد و تخریب خاوران نیز درهمین کادر قابل بررسی است. گلزارخاوران سمبل مقاومت و یادگارمبارزین و انقلابیون راه آزادی و استقلال و عدالت اجتماعی است واین سند جنایت هولناک همواره باید زنده بماند و همگان به ویژه نسل جوان از کم و کیف این فاجعه آگاهی یابد.
اعتراضات گوناگونی تاکنون علیه تخریب گلزارخاوران صورت گرفته است. سازمان عفو بین‌المل نیز طی نامهﺍﻯ از جمهوری اسلامی خواسته است:
» سریعا به تخریب صدها گور فردی و جمعی بی نام و نشان در گورستان خاوران پایان دهد و تضمین کند که این محل حفظ خواهد شد. هم چنین تحقیقات قانونی بی طرفانه، جامع و مستقل در این گورستان و درباره اعدامﻫﺎﻯ دسته جمعی سال ١٩٨٨ در ایران را که "کشتار زندانیان" نامیده می شود و سالﻫﺎست به تأخیر افتاده است، آغازنماید. «
کميسر عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد علاوه بر تأکيد بر حق خانوادهﻫﺎﻯ قربانيان برای دادخواهي، درخواست کردند "که مقامات سازمان ملل در جريان ملاقاتﻫﺎيشان با مسئولان جمهوری اسلامی بخواهند که به آزار و اذيت خانوادهﻫﺎ پايان داده شود."
لیکن نباید به این اعتراضات تا همین حد بسنده کرد. باید از تلاش همۀ خانواده ها حمایت کرد. حزب ما از همۀ گروهﻫﺎ و احزاب و سازمانﻫﺎ و شخصیتﻫﺎﻯ سیاسی می خواهد هر یک به سهم خود علیه تخریب گلزار خاوران دست به فعالیت زنند و اجازه ندهند رژیم تبهکار جمهوری اسلامی به اهداف کثیفش دست یابد.
گلزارخاوران سند مخالفت با جمهوری اسلامیست و شعله ای نیست که خاموش گردد.
گلزار خاوران سند جنایت و محاکمه کلیت نظام سرمایه داری جمهوری اسلامی و سمبل مقاومت و ایستادگی است.
