تعیین حقوقی معادل یک سوم خط فقر برای کارگران
نشان دهندۀ نوع عدالت خواهی در جمهوری اسلامی

خوش بود گر محک تجربه آید به میان
تا سیه روی شود هر که در او غش باشد

هر چند در سی سال گذشته جمهوری اسلامی بارها و بارها ماهیت و چهرۀ واقعی خود را چه از طریق وضع قوانین و مقرراتی به نفع سرمایهﺩاران و چه از طریق دشمنی و کینه توزی نسبت به تشکلﻫﺎﻯ واقعی و مستقل کارگری و سرکوب مبارزات و خواستﻫﺎﻯ به حق آنها و زندان و شلاق و شکنجه و زبان بریدن فعالین کارگری، به خوبی نشان داده است؛ و در واقع احتیاجی به محک مجدد برای نشان دادن ریاکاری و نا خالصی درونیش وجود ندارد؛ ولی ادعاهای مهر ورزی و عدالت خواهی حضرات و آخرین اقدام شورای عالی کار با تعیین حداقل حقوقی معادل 274 هزار و پانصد تومان در شرایطی که خط فقر رسمی اعلام شده 850 هزار تومان در کلان شهرهاست، بار دیگر نشان داده است که منظورشان از مهر ورزی و عدالت خواهی چیست.
از نظر آقایان مفهوم عدالت خواهی این است که کارگران صد در صد حقوقشان را بابت اجاره خانه بپردازند و چون برای خورد و خوراک، پوشاک، درمان و آموزش فرزندان و ایاب و ذهاب پولی در اختیار ندارند، به جای چهل ساعت کار در هفته، صد و بیست ساعت در هفته کار کنند که بتوانند زندگی در حد خط فقر داشته باشند؛ البته اگر شانس بیاورند و بتوانند اضافه کاری کنند و یا کار جانبی گیر بیاورند و همان حقوقشان هم به موقع پرداخت شود و چند ماه، چند ماه توسط کارفرما با هدف کسب سود و ایجاد اعتبار، عقب نیفتد.
البته رسیدن به همین وضعیت فلاکت بار هم رویای دور از دسترسی برای خیل عظیمی از بیکاران و برای قریب به هشتاد در صد کارگرانی است که از شمول قانون کار خارج و در کارگاهﻫﺎﻯ کوچک و توسط پیمانکاران با دستمزدی حتی نصف همین حداقل حقوق تعیین شده به استثمار کشیده می شوند.
سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران، تشکل اتحاد آزاد کارگران ایران و انجمن صنفی کارگران برق و فلز کار کرمانشاه با تهیۀ طوماری 15 هزار امضائی چند روز قبل از جلسۀ شورای عالی کار، نمایندگان خود را به همراه طومار به دفتر این شورا فرستادند تا به توانند به عنوان نمایندۀ کارگران امضاء کنندۀ طومار در جلسۀ شورای عالی کار حضور داشته باشند که با مخالفت آقای نظری جلالی معاونت وزیر کار و دبیر کمیتۀ دستمزدها روبرو شده و از حضور آنها جلوگیری می شود.
سعید ترابیان عضو سندیکای شرکت واحد با اشاره به نرخ تورم و خط فقر و اجارۀ مسکن می گوید: "ما نظرمان برای حداقل دستمزد روی مبلغ یک میلیون تومان بود که خیلی دور از انتظار نیست."
تشکلﻫﺎﻯ کارگری فوق در اعتراض به سیاستﻫﺎﻯ ارتجاعی شورای کار در بیانیۀ مشترک 25 اسفند خود اعلام نمودند: "باید در مقابل تحمیل دستمزدهای زیر فقر آستینﻫﺎ را بالا زد، نباید به مرگ تدریجی از گرسنگی تن سپرد، نباید اجازه داد هر طوری که صاحبان سرمایه می خواهند نیروی کار ما به حراج گذاشته شود... افزایش حداقل دستمزدها تنها در گرو و خواست ما کارگران در صفی متحد و یکپارچه است، باید تا روز اول ماه مه با امضاء طومار خواست افزایش حداقل دستمزدها، این روز را به روز اعتراض علیۀ دستمزدهای زیر خط فقر تبدیل کنیم."
طبقۀ کارگر ایران برای نجات از این وضعیت فلاکت بار و ظلم و جور بی حد و مرز به جز وحدت و تشکیلات چارهﺍﻯ ندارد. باید با تمام قوا در جهت ایجاد و احیاء سندیکاهای مستقل و آزاد و واقعی کارگری اقدام نمود. حزب ما از هر اقدام مستقلی ولو کوچک که در جهت تقویت صفوف متحد کارگران علیۀ سرمایهﺩاران باشد حمایت میکند وازهیچ کوششی درتقویت آن دریغ نمی ورزد.

* * * * * *

بیانیه زیر از طرف سه تشکل کارگری، سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، اتحادیۀ آزاد کارگران ایران و انجمن صنفی کارگران برق و فلزکار کرمانشاه در اعتراض به تعیین حداقل دستمزد که توسط شورای عالی کار برای سال 88 به تصویب رسید مورخ 25 اسفند ماه، انتشار یافته است و حزب ما نیز ضمن حمایت عمیق از این بیانیه و اهداف آن، به چاپ آن در توفان الکترونیکی مبادرت می ورزد.
زنده باد پیکارمتحد کارگران علیه سرمایهﺩاران
هیئت تحریریه

دستمزد 274500 تومانی تحمیل گرسنگی مطلق بر میلیونﻫﺎ خانوادۀ کارگری است

با پیوستن به صف مبارزه برای افزایش حداقل دستمزدها
از حق حیات انسانی خود به دفاع بر خیزیم

بر اساس مصوبۀ شورای عالی کار حداقل دستمزد کارگران برای سال آینده 2745000 تعیین و اعلام شد. تصویب چنین دستمزدی تحمیل آشکار فقر و گرسنگی مطلق بر ما کارگران و خانوادهﻫﺎیمان است، این مبلغ حتی پائین تر از اجاره بهای یک منزل مسکونی در مراکز استانی کشور است و بی تردید تصویب کنندگان چنین دستمزدی از این موضع آگاهی کامل دارند.
نمایندگان دولت و کسانی که تحت نام نمایندهﻫﺎﻯ کارگران در شورای عالی کار حضور دارند خود اقرار می کنند خط فقر 800 هزار تومان است و آن وقت حداقل دستمزد را 274500 تومان تعیین می کنند و به این ترتیب بی آن که ذرهﺍﻯ وجدان شان بدرد آید، چشم در چشم ما اعلام می کنند فقر و فلاکت و مرگ تدریجی از گرسنگی تنها سهم کارگران و خانوادهﻫﺎیشان از زندگی است.
نمایندگان سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه و اتحادیۀ آزاد کارگران ایران سه روز قبل از تصویب و اعلام حداقل دستمزدها، طوماری را حول خواست افزایش حداقل دستمزدها که به امضای حدود پانزده هزار کارگر رسیده بود تحویل دبیر شورای عالی کار، مجلس شورای اسلامی و مجمع تشخیص مصلحت دادند و همان جا اعلام کردند این امضاها با توجه به امکانات بسیار محدود سازماندهندگان خواست افزایش حداقل دستمزدها جمع آوری شده است و از آنجا که تمامی کارگران در شرایط معیشتی بسیار مصیبت باری قرار دارند، خواست افزایش حداقل دستمزدها، خواست تمامی کارگران و عموم مزد بگیران است و حداقل دستمزد ماهانه با توجه به افت شدید قدرت خرید کارگران در طی سی سال گذشته، نباید کمتر از یک میلیون تومان در ماه باشد.
اما علیرغم انتقال این مسئله به شورای عالی کار، نمایندهﻫﺎﻯ مجلس شورای اسلامی و مجمع تشخیص مصلحت و هم چنین اشراف کامل خود این نهادها بر این که در تمامی مراکز استانی کشور فقط اجاره بهای ماهیانه منازل مسکونی بالای 275 هزار تومان است با این حال چنین مبلغی را به عنوان حداقل دستمزد کارگران به تصویب رساندند و با این مصوبه نشان دادند فقر و فلاکت کارگران و مستولی شدن بیش از پیش گرسنگی مطلق بر زندگی میلیونﻫﺎ خانوادۀ کارگری مسئلۀ اینان به عنوان تصمیم گیرندگان و اداره کنندگان جامعه نیست.

کارگران، معلمان، پرستاران و عموم زحمتکشان
باید در مقابل تحمیل دستمزدهای زیر خط فقر آستینﻫﺎ را بیش از پیش بالا زد، نباید به مرگ تدریجی از گرسنگی تن سپرد، نباید اجازه داد هر طوری که صاحبان سرمایه می خواهند نیروی کار ما به حراج گذاشته شود و سهم ما از تولید کوهی از ثروت و نعمت در جامعه، فقر روز افزون باشد. برخورداری از یک زندگی انسانی حق مسلم ماست و این چیزی است که هیچ کس آن را به میل خود به ما هدیه نخواهد کرد.
افزایش حداقل دستمزدها تنها در گرو اراده و خواست ما کارگران در صفی متحد و یکپارچه است، باید تا روز اول ماه مه با امضای طومار خواست افزایش حداقل دستمزدها، این روز را به روز اعتراض علیه دستمزدهای زیر خط فقر تبدیل کرد.
سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، اتحادیۀ آزاد کارگران ایران و انجمن صنفی کارگران برق و فلزکار کرمانشاه همدوش با کارگران امضا کنندۀ طومار خواست افزایش حداقل دستمزدها اعلام می دارند دستمزد 274500 تومانی لگد مال کردن حرمت انسانی کارگران و محکوم کردن خانوادهﻫﺎﻯ آنان به مرگ تدریجی از گرسنگی است و بدین وسیله ضمن اعتراض شدید به تصویب چنین دستمزدی، اعتراض به آن و مبارزه برای تجدید نظر اساسی در میزان حداقل دستمزدها را حق مسلم کارگران میدانند و عموم کارگران، معلمان، پرستاران و سایرزحمتکشان را به امضای طومار خواست افزایش حداقل دستمزدها فرا می خوانند و از آنان میخواهند با ملحق شدن به صف مبارزه برای افزایش حداقل دستمزدها، این خواست را همدوش با کارگران امضا کنندۀ طومار، به یک خواست اصلی و قابل تحقق در روز اول ماه مه امسال تبدیل کنند.
* * *
« تاریخ کلیۀ جوامعی که تا کنون وجود داشته اﺍند،جز تاریخ مبارزۀ طبقاتی نبوده است، به استثنای تاریخ جامعۀ بدوی. مرد آزاد و برده ، اشراف و عوام، ارباب و سرف، استاد کار و کارگر روزمزد، در یک کلام ستمگر و ستمکش، همواره در تضاد بوده اﺍند و به نبردی لاینقطع، گاه نهان و گاه آشکار، مبارزهﺍﻯ که هر بار یا به تحول انقلابی سازمان سراسر جامعه و یا به فنای مشترک طبقات متخاصم ختم می گردید، دست زده اﺍند. »
مارکس و انگلس مانیفست حزب کمونیست

برگرفته از توفان الکترونیک ارگان حزب کار ایران ( توفان ) شماره32