از: توفان الکترونیک 22
بمناسبت شصتمین سالگرد تاسیس دولت صهیونیستی اسرائیل 100 تن از نویسندگان و چهره های یهودی دانشگاهی، فرهنگی و سیاسی انگلستان از جمله نویسنده معروف هارولد پینتر بیانیه زیررا در روز نامه گاردین انتشارداده و ضمن محکوم کردن دولت اسرائیل که جز اشغال و ویرانی ، ترور وکشتار دسته جمعی و درد ومصیبت برای فلسطینیان نیافریده ، با خلق فلسطین ابراز همدردی کرده و از حق تعیین سرنوشت این خلق دربند دفاع نموده اند. این بیانیه در بسیاری از کشورها از جمله در کانادا، آمریکا و سوئد.... توسط شمار گسترده ای ازشخصیتهای مترقی یهودی امضاء شده و به صورت وسیعی پخش گردیده است. هئیت تحریریه توفان نیز این بیانیه را درحمایت از خلق فلسطین انعکاس میدهد و نفرت و انزجار خود را نسبت به رژیم تروریستی و اشغالگر اسرائیل ابراز میدارد:
ما سالگرد تأسيس اسرائيل را جشن نمی‌گيريم!
برگردان: محمدعلی اصفهانی" 60 سال پیش، در روز 14 می 1948 داوید بن گوریون تأسیس دولت اسرائیل را اعلام کرد. این روزها به این مناسبت، چه در اسرائیل و چه در خارج از آن، جشن‌هايی برپا شده‌اند. عده‌ای از شخصیت‌های یهودی شناخته شده انگلیس اعلام کرده‌اند که این مناسبت را جشن نمی‌گیرند. در اين ماه مه، سازمان های متعدد يهودی، شصتمين سالگرد تأسيس دولت اسراييل را جشن می گيرند. اين، در صورتی که صدها سال زجر و آزار يهوديان را که در اوج خود به هولوکاست انجاميد به خاطر داشته باشيم، قابل درک است. اما ما يهوديانی هستيم که در اين جشن شرکت نخواهيم کرد. زمان آن فرا رسيده است که روايت ديگری را نيز بدانيم. روايت تقاصی که از مردمی ديگر در آن سوی جهان، به جرم يهودستيزی اروپا و نسل کشی هيتلر در اين سوی جهان، گرفته شده است. همچنان که ادوارد سعيد می گفت: "آنچه هولوکاست با يهوديان کرد، اشغال فلسطين به وسيله يهوديان، بر مردم فلسطين روا داشت." در سال ۱۹۴۸، در ماه آوريل، همان ماهی که در آن کشتار دير ياسين اتفاق افتاد و همان ماهی که شهروندان عادی فلسطين، در بازار حيفا مورد آن حمله معروفِ پر از تلفات قرار گرفتند، اجرای طرح �دالت� آغاز شد. اين طرح، طرح ويران کردن قريه های فلسطينی و بيرون انداختن ساکنان اصلی آنها بود. ما اين را جشن نمی گيريم.در ژوئيه ۱۹۴۸، در دل گرمای سوزان تابستان، هفتاد هزار فلسطينی را از رام الله و اللد بدون آب و بدون غذا به بيابان پرتاب کردند. در ميان راه، صدها تن از اين فلسطينيان جان باختند. اين به عنوان �راه پيمايی مرگ� شناخته شده است. ما اين را جشن نمی گيريم.هفتصد و پنجاه هزار فلسطينی آواره شدند و چهارصد قريه فلسطينی از نقشه جهان زدوده و محو شدند. اين، هنوز پايان پاکسازی قومی و نسل کشی نبود و نيست. هزاران فلسطينی، در حالی که شهروند اسراييل بودند، در سال ۱۹۵۶ از �الجليل� اخراج شدند. هزارها فلسطينی ديگر نيز، به هنگامی که اسراييل نوار غزه و کرانه رود اردن را اشغال کرد، به سرنوشتی اين چنين گرفتار آمدند. بر مبنای قوانين بين المللی و همچنين بر مبنای قطعنامه ۱۹۴ سازمان ملل متحد، پناهندگان از حق بازگشت به سرزمين خود و يا دريافت غرامت برخوردارند. ما اين را جشن نمی گيريم. ما نمی خواهيم اين را جشن بگيريم. ما نمی خواهيم تولد دولتی را خجسته بداريم که با تروريسم، با کشتار دسته جمعی، و با دزدی زمين مردم بنا شده است. ما نمی توانيم تولد دولتی را جشن بگيريم که بر پاکسازی قومی و نسل کشی، اصرار می ورزد، که به قوانين بين المللی تجاوز می کند، که بر مردم عادی غزه تنبيه دسته جمعی شنيع و مهيب و هولناکی را تحميل می کند، که فلسطينيان را از حقوق انسانی آنها و از آرزوها و آمال مليشان محروم می سازد.ما آن هنگام جشن خواهيم گرفت که عرب و يهودی، در خاورميانه ای سرشار از صلح و مسالمت، با حقوقی مساوی و همسان، با هم و در کنار هم زندگی خواهند کرد."
مرگ بر رژیم صهیونیست و متجاوزاسرائیل! زنده باد خلق قهرمان فلسطین!
ما سالگرد تأسيس اسرائيل را جشن نمی‌گيريم!
برگردان: محمدعلی اصفهانی" 60 سال پیش، در روز 14 می 1948 داوید بن گوریون تأسیس دولت اسرائیل را اعلام کرد. این روزها به این مناسبت، چه در اسرائیل و چه در خارج از آن، جشن‌هايی برپا شده‌اند. عده‌ای از شخصیت‌های یهودی شناخته شده انگلیس اعلام کرده‌اند که این مناسبت را جشن نمی‌گیرند. در اين ماه مه، سازمان های متعدد يهودی، شصتمين سالگرد تأسيس دولت اسراييل را جشن می گيرند. اين، در صورتی که صدها سال زجر و آزار يهوديان را که در اوج خود به هولوکاست انجاميد به خاطر داشته باشيم، قابل درک است. اما ما يهوديانی هستيم که در اين جشن شرکت نخواهيم کرد. زمان آن فرا رسيده است که روايت ديگری را نيز بدانيم. روايت تقاصی که از مردمی ديگر در آن سوی جهان، به جرم يهودستيزی اروپا و نسل کشی هيتلر در اين سوی جهان، گرفته شده است. همچنان که ادوارد سعيد می گفت: "آنچه هولوکاست با يهوديان کرد، اشغال فلسطين به وسيله يهوديان، بر مردم فلسطين روا داشت." در سال ۱۹۴۸، در ماه آوريل، همان ماهی که در آن کشتار دير ياسين اتفاق افتاد و همان ماهی که شهروندان عادی فلسطين، در بازار حيفا مورد آن حمله معروفِ پر از تلفات قرار گرفتند، اجرای طرح �دالت� آغاز شد. اين طرح، طرح ويران کردن قريه های فلسطينی و بيرون انداختن ساکنان اصلی آنها بود. ما اين را جشن نمی گيريم.در ژوئيه ۱۹۴۸، در دل گرمای سوزان تابستان، هفتاد هزار فلسطينی را از رام الله و اللد بدون آب و بدون غذا به بيابان پرتاب کردند. در ميان راه، صدها تن از اين فلسطينيان جان باختند. اين به عنوان �راه پيمايی مرگ� شناخته شده است. ما اين را جشن نمی گيريم.هفتصد و پنجاه هزار فلسطينی آواره شدند و چهارصد قريه فلسطينی از نقشه جهان زدوده و محو شدند. اين، هنوز پايان پاکسازی قومی و نسل کشی نبود و نيست. هزاران فلسطينی، در حالی که شهروند اسراييل بودند، در سال ۱۹۵۶ از �الجليل� اخراج شدند. هزارها فلسطينی ديگر نيز، به هنگامی که اسراييل نوار غزه و کرانه رود اردن را اشغال کرد، به سرنوشتی اين چنين گرفتار آمدند. بر مبنای قوانين بين المللی و همچنين بر مبنای قطعنامه ۱۹۴ سازمان ملل متحد، پناهندگان از حق بازگشت به سرزمين خود و يا دريافت غرامت برخوردارند. ما اين را جشن نمی گيريم. ما نمی خواهيم اين را جشن بگيريم. ما نمی خواهيم تولد دولتی را خجسته بداريم که با تروريسم، با کشتار دسته جمعی، و با دزدی زمين مردم بنا شده است. ما نمی توانيم تولد دولتی را جشن بگيريم که بر پاکسازی قومی و نسل کشی، اصرار می ورزد، که به قوانين بين المللی تجاوز می کند، که بر مردم عادی غزه تنبيه دسته جمعی شنيع و مهيب و هولناکی را تحميل می کند، که فلسطينيان را از حقوق انسانی آنها و از آرزوها و آمال مليشان محروم می سازد.ما آن هنگام جشن خواهيم گرفت که عرب و يهودی، در خاورميانه ای سرشار از صلح و مسالمت، با حقوقی مساوی و همسان، با هم و در کنار هم زندگی خواهند کرد."
مرگ بر رژیم صهیونیست و متجاوزاسرائیل! زنده باد خلق قهرمان فلسطین!
