از: توفان الکترونیک 22
حمله فاشیستی به تظاهرات اول ماه مه در ترکیه
ماه مه در ترکیه همچون بسیاری نقاط دیگر جهان جشن گرفته شد. کارگران شهر استانبول ترکیه برنامه ریزی کرده بودند که در میدان تاکسیم استانبول گرد آیند و تظاهرات صلح آمیز برگزار کنند. همه اتحادیه های کارگری اصلی منجمله کنفدراسیون اتحادیه های انقلابی کارگران (DISK ) و کنفدراسیون اتحادیه های بخش عمومی (KESK) در این برنامه شرکت کردند.
حزب کار ترکیه (EMEP ) و همچنین احزاب و سازمانهای طرفدار کارگر از اعضای شرکت کننده در تظاهرات بودند. اماحکومت از برگزاری تظاهرات سازمانها و احزاب سیاسی ممانعت بعمل آورد و بصورت وحشیانه ای جریانات سیاسی را مورد سرکوب قرارداد. برای دومین سال متوالی اجازه داده نشد که کارگران در استانبول تظاهرات ماه مه برگزار کنند. از سال 1977 که تعداد 36 نفر در اول ماه مه کشته شدند، تاریخی که از آن ببعد به ماه مه خونین نام گذاری شد، مقامات حکومتی برگزاری جشن ماه مه در استانبول را ممنوع کرده اند. بسیاری آن حادثه خونین را نقطه عطفی در تاریخ ترکیه و عامل مهمی در آماده سازی کودتای نظامی 1980 بشمار مبآورند. دولت اردوغان همچون سال گذشته سعی کرد که ازگردهمائی کارگران و جوانان در میدان تاکسیم استانبول جلوگیری کند. بیش از سی هزار پلیس و تعداد کثیری نیروی امنیتی و نظامی در میدان تاکسیم بسیج شده بودند تا راه های ورودی به میدان را بطور کامل مسدود کنند. این نیرو برای ایجاد ترس و وحشت بین توده ها ، کارگران ، جوانان ، و اتحادیه ها بسیج شده بودند. شرکت کنندگان در تظاهرات بر علیه استاندار استانبول معمر گولر که اعلام کرده بود دولت از نیروی متناسب بر علیه تظاهر کنندگان استفاده میکند فریاد میزدند " استاندار، استعفا ". از همان ابتدای روز، منظور استاندار از استفاده از نیروی متناسب آشکار شد. ساعت 8 صبح، پلیس و نیروههای امنیتی به دفاتر اتحادیه های DISK هجوم برده اسناد و اموال انها را غارت کرد. ساعت 10 صبح ، پلیس و نیروههای نظامی حمله اصلی به شرکت کنندگان در تظاهرات را شروع کردند. با استفاده از مقدار زیادی از گازهای اشک آور ، فلفل پاش ، و تانک های آب پاش پلیس توانست مردم را که بسوی میدان روان بودند متفرق کند. پلیس های سرکوبگر به مردمی که در حال متفرق شدن در خیابانهای اطراف بودند هجوم برده و هرکجا در سر راهشان کسی را پیدا میکردند به باد کتک گرفتنه و هیچ فرقی بین شرکت کننده و عابر عمومی قائل نبودند. شهروندانی که توان مقاومت در مقابل پلیس را نداشتند چماق باران کرده و بزمین پرتاب کردند و زنان را لگد کوب نمودند. پلیس حتی تا آنجا پیش رفت که به بیمارستان Sisli Etfal ، جائی که مجروحان تظاهرات مداوای اولیه دریافت میکردند گاز اشک آور پرتاب نمود. 38 نفر، منجمله 8 پلیس و 1 خبرنگار مجروح شدند و تعداد 530 شرکت کننده در تظاهرات دستگیر شدند. طبق گزارش آژانس آناتولی ،9 51 نفر در روز بعد ازاد شده و 11 نفر به دادستانی فرستاده شدند. از طرف دیگر ، ماه مه در نزدیک به70 مرکز در ترکیه جشن گرفته شد. بسیاری از این تظاهرات تحت رهبری حزب کار ترکیه EMEP) ) برگزار شدند و جمعیت شرکت کننده در آنها از سالهای قبل بیشتر بود.
زنده باد همبستگی و اتحاد کارگران منطقه علیه ارتجاع و امپریالیسم!
حمله فاشیستی به تظاهرات اول ماه مه در ترکیه
ماه مه در ترکیه همچون بسیاری نقاط دیگر جهان جشن گرفته شد. کارگران شهر استانبول ترکیه برنامه ریزی کرده بودند که در میدان تاکسیم استانبول گرد آیند و تظاهرات صلح آمیز برگزار کنند. همه اتحادیه های کارگری اصلی منجمله کنفدراسیون اتحادیه های انقلابی کارگران (DISK ) و کنفدراسیون اتحادیه های بخش عمومی (KESK) در این برنامه شرکت کردند.
حزب کار ترکیه (EMEP ) و همچنین احزاب و سازمانهای طرفدار کارگر از اعضای شرکت کننده در تظاهرات بودند. اماحکومت از برگزاری تظاهرات سازمانها و احزاب سیاسی ممانعت بعمل آورد و بصورت وحشیانه ای جریانات سیاسی را مورد سرکوب قرارداد. برای دومین سال متوالی اجازه داده نشد که کارگران در استانبول تظاهرات ماه مه برگزار کنند. از سال 1977 که تعداد 36 نفر در اول ماه مه کشته شدند، تاریخی که از آن ببعد به ماه مه خونین نام گذاری شد، مقامات حکومتی برگزاری جشن ماه مه در استانبول را ممنوع کرده اند. بسیاری آن حادثه خونین را نقطه عطفی در تاریخ ترکیه و عامل مهمی در آماده سازی کودتای نظامی 1980 بشمار مبآورند. دولت اردوغان همچون سال گذشته سعی کرد که ازگردهمائی کارگران و جوانان در میدان تاکسیم استانبول جلوگیری کند. بیش از سی هزار پلیس و تعداد کثیری نیروی امنیتی و نظامی در میدان تاکسیم بسیج شده بودند تا راه های ورودی به میدان را بطور کامل مسدود کنند. این نیرو برای ایجاد ترس و وحشت بین توده ها ، کارگران ، جوانان ، و اتحادیه ها بسیج شده بودند. شرکت کنندگان در تظاهرات بر علیه استاندار استانبول معمر گولر که اعلام کرده بود دولت از نیروی متناسب بر علیه تظاهر کنندگان استفاده میکند فریاد میزدند " استاندار، استعفا ". از همان ابتدای روز، منظور استاندار از استفاده از نیروی متناسب آشکار شد. ساعت 8 صبح، پلیس و نیروههای امنیتی به دفاتر اتحادیه های DISK هجوم برده اسناد و اموال انها را غارت کرد. ساعت 10 صبح ، پلیس و نیروههای نظامی حمله اصلی به شرکت کنندگان در تظاهرات را شروع کردند. با استفاده از مقدار زیادی از گازهای اشک آور ، فلفل پاش ، و تانک های آب پاش پلیس توانست مردم را که بسوی میدان روان بودند متفرق کند. پلیس های سرکوبگر به مردمی که در حال متفرق شدن در خیابانهای اطراف بودند هجوم برده و هرکجا در سر راهشان کسی را پیدا میکردند به باد کتک گرفتنه و هیچ فرقی بین شرکت کننده و عابر عمومی قائل نبودند. شهروندانی که توان مقاومت در مقابل پلیس را نداشتند چماق باران کرده و بزمین پرتاب کردند و زنان را لگد کوب نمودند. پلیس حتی تا آنجا پیش رفت که به بیمارستان Sisli Etfal ، جائی که مجروحان تظاهرات مداوای اولیه دریافت میکردند گاز اشک آور پرتاب نمود. 38 نفر، منجمله 8 پلیس و 1 خبرنگار مجروح شدند و تعداد 530 شرکت کننده در تظاهرات دستگیر شدند. طبق گزارش آژانس آناتولی ،9 51 نفر در روز بعد ازاد شده و 11 نفر به دادستانی فرستاده شدند. از طرف دیگر ، ماه مه در نزدیک به70 مرکز در ترکیه جشن گرفته شد. بسیاری از این تظاهرات تحت رهبری حزب کار ترکیه EMEP) ) برگزار شدند و جمعیت شرکت کننده در آنها از سالهای قبل بیشتر بود.
زنده باد همبستگی و اتحاد کارگران منطقه علیه ارتجاع و امپریالیسم!
